ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา อุสา, เนื้อสมัน, จลนี, สมัน, เนื้อตัว, สายตัว, ก้นอ้อย, ก้นย้อย
สัน
หมายถึงน. สิ่งที่มีลักษณะนูนสูงขึ้นเป็นแนวยาว เช่น สันหลังคา สันหน้าแข้ง ดั้งจมูกเป็นสัน; ส่วนหนาของมีดหรือขวานซึ่งอยู่ตรงข้ามกับคม.
ภาษาบาลี-สันกฤต
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ปีวอก.
เมาะว่า
หมายถึงสัน. คือว่า.
ทัง
หมายถึงสัน. ทั้ง.
จนชั้น
หมายถึงสัน. ที่สุดแต่.
เมาะ
หมายถึงสัน. คือ.
และ
หมายถึงสัน. กับ, ด้วยกัน.
เนื้อ
หมายถึงน. ชื่อสัตว์ป่าประเภทกวาง.
หมายถึงน. ส่วนของร่างกายคนและสัตว์อยู่ถัดหนังเข้าไป; เนื้อวัวหรือเนื้อควายที่ใช้เป็นอาหาร เช่น แกงเนื้อ; สิ่งที่เป็นลักษณะประจำตัวของสิ่งต่าง ๆ เช่น เนื้อไม้ เนื้อเงิน เนื้อทอง; ส่วนที่อยู่ถัดเปลือกของผลไม้ต่าง ๆ เช่น เนื้อมะม่วง เนื้อทุเรียน; สิ่งที่ประกอบกันเป็นตัวอาหาร, คู่กับ นํ้า เช่น แกงมีแต่นํ้าไม่มีเนื้อ เอาแต่เนื้อ ๆ; สาระสำคัญ เช่น เนื้อเรื่อง; คุณสมบัติของเนื้อทองคำและเงินเป็นต้น เช่น ทองเนื้อเก้า เงินเนื้อบริสุทธิ์; (โบ) ราคาทองคำเป็นเงินบาทตามคุณภาพของเนื้อทอง เช่น ทองคำหนัก ๑ บาท เป็นราคาเงิน ๘ บาท เรียกว่า ทองเนื้อแปด, ถ้าเป็นราคาเงิน ๙ บาท เรียกว่า ทองเนื้อเก้า หรือ ทองนพคุณเก้าน้ำ; โดยปริยายหมายความว่า ทุนเดิม, เงิน, ทรัพย์, เช่น เข้าเนื้อ ชักเนื้อควักเนื้อตัวเอง.
บ้องตัน
หมายถึงน. เนื้อสันที่อยู่ภายในโคนหางของจระเข้เป็นต้น.
หลังจาก
หมายถึงสัน. ภายหลัง.
จนกระทั่ง,จนถึง
หมายถึงสัน. ตราบเท่า, ที่สุดถึง.