ผลการค้นหา

เก้อ

หมายถึงว. แสดงสีหน้าเจื่อนเพราะรู้สึกผิดคาดหรือทำอะไรผิดพลาดไป เช่น ทำหน้าเก้อ, รู้สึกผิดคาดผิดหวัง เช่น ไปเก้อ คอยเก้อ, ผิดแผกไปจากผู้อื่นเขาหรือแต่งตัวรอจะไปงานแล้วไม่ได้ไป เช่น แต่งตัวเก้อ; กระดาก, อาย, เช่น ทำแก้เก้อ; ขัดเขินหรือค้างอยู่เพราะไม่เข้ากัน ไม่รับกัน เช่น รำเก้อ เรือนหลังนี้ทำไม่ได้ส่วนดูเก้อ ข้อความที่เขียนไว้เก้อไม่รับกัน.

แหงนเต่อ,แหงนเถ่อ

หมายถึงว. ค้างอยู่; โดยปริยายหมายความว่า เก้อ, ไม่สมปรารถนา.

มังกุ

หมายถึงว. เก้อ, กระดาก. (ป.).

เก้อเขิน

หมายถึงว. อาการที่วางหน้าไม่สนิท, รู้สึกกระดากอาย.

ยิ้มแหย

หมายถึง[-แหฺย] ก. ยิ้มอย่างเก้ออาย.

ยิ้มเก้อ,ยิ้มค้าง

หมายถึงก. อาการที่ยิ้มให้เขาแล้วเขาไม่ยิ้มตอบ ทำให้รู้สึกเก้อเขิน.

เอ๊ว

หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาเพื่อเยาะให้เก้อ, เฮ้ว ก็ว่า.

เฮ้ว

หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาเพื่อเยาะให้เก้อ, เอ๊ว ก็ว่า.

เจี๋ยมเจี้ยม

หมายถึงว. วางหน้าไม่สนิทมีอาการเก้อเขิน.

หน้าแหง

หมายถึง[-แหฺง] น. หน้าแสดงความเก้อหรือจนปัญญา.

หน้าเจี๋ยมเจี้ยม

หมายถึงว. วางหน้าไม่สนิท มีอาการเก้อเขิน.

แหย

หมายถึง[แหฺย] ว. อาการที่ไม่สู้ใครหรือเก้ออาย.