ผลการค้นหา

เกา

หมายถึงก. เอาเล็บหรือสิ่งที่มีลักษณะคล้ายเล็บครูดผิวหนังเพื่อให้หายคันเป็นต้น, อาการที่สมอเรือครูดไปตามพื้นท้องน้ำ ไม่ยึดอยู่กับที่.

เกาสมอ

หมายถึงก. ลากสมอครูดไปตามพื้นท้องน้ำ โดยเฉพาะในขณะที่กำลังกว้านสมอขึ้นเก็บ.

สมอเกา

หมายถึงก. อาการที่สมอหลุดจากพื้นที่ทอดไว้ แล้วครูดไปตามพื้นท้องน้ำด้วยแรงลมและกระแสน้ำ.

ไม้เกาหลัง

หมายถึงน. ไม้ด้ามยาว ปลายด้านหนึ่งมักทำเป็นรูปมือ สำหรับใช้เกาหลัง, ราชาศัพท์ ใช้ว่า ฉลองได.

สนองได

หมายถึง(ราชา) น. ไม้เกาหลัง.

สะกิดสะเกา

หมายถึงก. สะกิดบ่อย ๆ, โดยปริยายหมายถึงพูดหรือทำให้กระทบใจบ่อย ๆ เช่น เรื่องนี้จบไปแล้วจะสะกิดสะเกาขึ้นมาทำไม.

ฉลองได

หมายถึง(ราชา) น. ไม้เกาหลัง.

นารายณ์หัตถ์

หมายถึง(ราชา) น. ไม้เกาหลัง.

คะเยอ

หมายถึงว. อาการที่คันทำให้ต้องเการํ่าไป เรียกว่า เกาคะเยอ คันคะเยอ.

โกสุม

หมายถึงน. ดอกไม้. (ป. กุสุม; ส. เกาสุม).

มัน

หมายถึงก. เพลิน, ถูกอกถูกใจ, ออกรสออกชาติ, เช่น เกาเสียมัน.

ขยิก

หมายถึง[ขะหฺยิก] ว. เร็ว ๆ ถี่ ๆ เช่น เกาขยิก ๆ.