ผลการค้นหา

อายุ

หมายถึงน. เวลาที่ดำรงชีวิตอยู่, เวลาชั่วชีวิต, ช่วงเวลานับตั้งแต่เกิดหรือมีมาจนถึงเวลาที่กล่าวถึง, ระยะเวลาที่กำหนดไว้ เช่น อายุใบอนุญาต ยานี้หมดอายุแล้ว, ระยะเวลาที่กำหนดรู้ความยั่งยืนของสิ่งนั้น ๆ เช่น อายุของหิน. (ป.; ส. อายุสฺ หรือ อายุษฺ เมื่อนำหน้าบางคำ, แต่เมื่อนำหน้าอักษรตํ่ากับตัว ห เปลี่ยน สฺ เป็น รฺ เช่น อายุรเวท, แต่ถ้าใช้อย่างบาลีก็ไม่ต้องมี ส หรือ ร).

อายุร,อายุร-,อายุษ

หมายถึง[อายุระ-, อายุด] น. อายุ. (ดู อายุ). (ส.).

แก่แรด

หมายถึงว. จัดจ้านเกินอายุ, แก่เกินอายุ, แก่มาก.

อายุขัย

หมายถึงน. การสิ้นอายุ, ความตาย; อัตรากำหนดอายุจนสิ้นอายุ. (ป.; ส. อายุกฺษย).

เกิด

หมายถึงก. เป็นขึ้น, มีขึ้น, กำเนิด; มีขึ้นเป็นขึ้นโดยกะทันหัน เช่น เกิดตายไปเสียก่อนที่จะได้รับมรดก เกิดฝนตกลงมา.

วัยเด็ก

หมายถึงน. วัยที่อายุยังน้อย.

โค่ง

หมายถึงว. โตหรืออายุมากกว่าเพื่อน.

ทีฆายุ

หมายถึง(แบบ) ว. อายุยืน. (ป.).

ชนมพรรษา

หมายถึง[ชนมะพันสา] น. อายุ. (ส. ชนฺมวรฺษ ว่า ขวบปีที่เกิดมา).

ชั่ว

หมายถึงบ. ตลอด, สิ้น, เช่น ชั่วอายุ.

เข้าเกณฑ์

หมายถึงก. เข้าหลักที่กำหนดไว้ เช่น อายุเข้าเกณฑ์.

อายุรกรรม

หมายถึงน. การรักษาโรคทางยา.