ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ห้อยโหน
โหน
หมายถึง[โหนฺ] ก. เหนี่ยวห้อย, เอามือเหนี่ยวให้ตัวลอยขึ้นไป; (ปาก) ประจบประแจง เช่น เขามีนิสัยชอบโหนผู้บังคับบัญชา.
ห้อย
หมายถึงก. แขวนติดอยู่ เช่น ห้อยอุบะ, ปล่อยหรือหย่อนให้แขวนติดอยู่ เช่น นั่งห้อยเท้า.
ละหาน
หมายถึงว. ห้อย.
ลิ้นห้อย
หมายถึงว. อาการที่เหน็ดเหนื่อยมากเปรียบเหมือนวิ่งมาไกลเหนื่อยจนลิ้นห้อย, อาการที่เหน็ดเหนื่อยเนื่องจากต้องทำงานหนักมาก.
รำย้อย
หมายถึงก. ห้อยย้อย.
รำยวน
ติดต้อยห้อยตาม
หมายถึง(สำ) ก. เดินตามไปติด ๆ เช่น อุตส่าห์สู้ติดต้อยห้อยตาม. (สังข์ทอง).
ระยาน
หมายถึงก. ยาน, หย่อนลง, ห้อยลง.
งอย
หมายถึงก. อยู่หมิ่น, ตั้งอยู่หมิ่น, ห้อย.
ระบาย
หมายถึงน. ผ้าที่ห้อยจากขอบ.
แขวน
หมายถึง[แขฺวน] ก. เกี่ยวห้อยอยู่.
ร่องแร่ง
หมายถึงว. อาการที่ห้อยติดอยู่จวนจะหลุด เช่น เขาถูกฟันแขนห้อยร่องแร่ง แมวคาบหนูห้อยร่องแร่ง, กะร่องกะแร่ง.