ผลการค้นหา

หันหน้า

หมายถึง(สำ) ก. พึ่งพาอาศัย เช่น ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร.

หัน

หมายถึงก. ผันร่างไปทางใดทางหนึ่ง เช่น หันซ้าย คือ ผันร่างไปทางซ้าย หันขวา คือ ผันร่างไปทางขวา, ผินไปทางใดทางหนึ่ง เช่น นิยมสร้างโบสถ์หันหน้าไปทางทิศตะวันออก, หมุน เช่น หันหน้ามาทางนี้; เปลี่ยนใจ เช่น หันไปเข้ากับศัตรู.

หันหลัง

หมายถึง(สำ) ก. เลิก เช่น หันหลังให้อบายมุข.

หันหลังชนกัน

หมายถึง(สำ) ก. ร่วมมือร่วมใจกัน.

หันหลังให้กัน

หมายถึง(สำ) ก. โกรธกัน, เลิกคบค้ากัน.

หัน

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) ก. เห็น.

หันกลับ

หมายถึงก. เปลี่ยนไปสู่สภาพเดิม เช่น เขาทั้งสองหันกลับไปคืนดีกัน.

หันเหียน

หมายถึงก. เปลี่ยนท่าทาง, พลิกแพลง, เช่น รำร่ายหันเหียนเวียนละวัน หมายมั่นเข่นฆ่าราวี. (อิเหนา), เหียนหัน ก็ว่า.

หันตา

หมายถึงน. ผู้ฆ่า. (ป., ส.).

หันเห

หมายถึงก. เบนจากเดิม.

หันอากาศ

หมายถึงน. เรียกเครื่องหมายรูปสระดังนี้ ั ว่า ไม้หันอากาศ ใช้แทนเสียงสระอะในกรณีที่มีตัวสะกด เช่น ก ะ ด = กัด, หางกังหัน หรือ ไม้ผัด ก็เรียก.

หันข้าง

หมายถึงก. ผินด้านข้างให้เพราะงอนหรือไม่พอใจเป็นต้น.