ผลการค้นหา

ขรุขระ

หมายถึง[ขฺรุขฺระ] ว. เป็นปุ่มเป็นแง่, ไม่เรียบราบ.

หยาบ,หยาบ ๆ

หมายถึงว. ไม่ละเอียด เช่น ทรายหยาบ แป้งหยาบ; ไม่สุภาพ เช่น กิริยาหยาบ พูดหยาบ, ไม่เรียบร้อย เช่น เก็บข้าวของสุมไว้หยาบ ๆ, สาก ๆ เช่น ฝ่ามือฝ่าเท้าหยาบ.

หยาบโลน

หมายถึงว. ที่ไม่สุภาพและลามก เช่น พูดจาหยาบโลน แสดงกิริยาหยาบโลน.

กากขยาก

หมายถึงน. กากที่หยาบ, หยากเยื่อ.

สรุสระ

หมายถึง[สะหฺรุสะหฺระ] ว. ขรุขระ, ไม่เรียบร้อย.

สากหยาก

หมายถึง[สากกะหฺยาก] ว. ขรุขระ, น่าสะอิดสะเอียนอย่างหนังคางคก.

กุกะ

หมายถึงว. ขรุขระ เช่น ทั้งนํ้าใจก็ดื้อดันดุกุกะไม่คิดกลัว. (ม. ร่ายยาว ชูชก).

เหอะ

หมายถึงว. เปรอะ เช่น ราขึ้นเหอะ; ขรุขระ เช่น หน้าเป็นสิวเหอะ.

ยาหัด

หมายถึงว. ชั่ว, ไม่ดี, หยาบ, ไม่งาม. (ช.).

โลน

หมายถึงว. อาการที่แสดงกิริยาวาจาหยาบคายไปในทางลามก, มักใช้เข้าคู่กับคำ หยาบ เป็น หยาบโลน เช่น แสดงกิริยาโลน พูดจาหยาบโลน.

ปากปลาร้า

หมายถึง(สำ) ว. ชอบพูดคำหยาบ.

วิสม,วิสม-

หมายถึง[-สะมะ-] ว. ไม่เรียบ, ไม่เสมอ, ขรุขระ, ไม่เท่ากัน. (ป., ส.).