ผลการค้นหา

สูญ

หมายถึงก. ทำให้หายสิ้นไป เช่น คนโบราณใช้ปูนแดงสูญฝี, หายไป เช่น ทรัพย์สมบัติสูญไปในกองเพลิง. ว. ที่หมดไป ในคำว่า หนี้สูญ. (ป. สุญฺ; ส. ศูนฺย).

สูญขี้ผึ้ง

หมายถึงน. กรรมวิธีหนึ่งในการหล่อโลหะ ใช้ขี้ผึ้งพอกหุ้มแกนทรายให้เป็นหุ่น แล้วทาไล้ด้วยดินเหนียวผสมขี้วัวและน้ำ จึงเข้าดินเป็นพิมพ์ นำไปเผาไฟสำรอกขี้ผึ้งให้ละลายออกจากพิมพ์ จากนี้เทโลหะหลอมเหลวเข้าแทนที่ขี้ผึ้ง.

สูญหาย

หมายถึงก. หายไป เช่น พี่น้องสูญหายไปในสงคราม.

สูญสิ้น

หมายถึงก. หมดไปโดยไม่มีอะไรเหลือ เช่น เขาสูญสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างเพราะเป็นทาสการพนัน.

สูญเปล่า

หมายถึงว. หมดสิ้นไปโดยไร้ประโยชน์ เช่น ลงทุนครั้งนี้สูญเปล่าจริง ๆ นอกจากไม่ได้กำไรแล้วยังขาดทุนอีกด้วย.

สูญเสีย

หมายถึงก. สูญไปทั้งหมดหรือเพียงบางส่วน เช่น สูญเสียชีวิต สูญเสียทรัพย์สมบัติ สูญเสียอวัยวะ.

เสื่อมสูญ

หมายถึงก. ค่อย ๆ ลดน้อยลงไปจนหมดสิ้น เช่น มีผู้พยากรณ์ว่า พระพุทธศาสนากำลังเสื่อมสูญไป พอครบ ๕,๐๐๐ ปีก็สูญสิ้น.

ตกเป็นพับ

หมายถึงก. นับเป็นสูญ.

คอขาดบาดตาย

หมายถึงว. ร้ายแรงถึงอาจต้องสูญเสียชีวิตได้.

ราพณาสูร

หมายถึง[ราบพะนาสูน] (ปาก) ว. สูญเรียบ, สูญเสียจนหมดเกลี้ยง.

ละลมละลาย

หมายถึงก. สูญหายไปหมด เช่น ข้าวของละลมละลายไป.

บัดบง

หมายถึงก. สูญหาย. (ข. บาต่ ว่า หาย, บง่ ว่า เสียไป).