ผลการค้นหา

สำเภา

หมายถึงน. ชื่อเรือเดินทะเลชนิดหนึ่งแบบจีน แล่นด้วยใบ.

สำเภา

หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Chaetocarpus castanocarpus (Roxb.) Thwaites ในวงศ์ Euphorbiaceae ขึ้นตามป่าดิบทั่วไป ผลมีหนามละเอียดโดยรอบ, ขี้หนอน ก็เรียก.

เรือสำเภา

หมายถึงน. เรือเดินทะเลชนิดหนึ่งแบบจีนใช้แล่นด้วยใบ.

สะเภา

หมายถึงน. เรือสำเภา, ตะเภา ก็เรียก.

เนา

หมายถึง(แบบ) น. เรือ, สำเภา, เภตรา. (ส.).

ปากปลา

หมายถึงน. ส่วนหัวของสำเภาที่ว่างอยู่ ไม่ได้อุดกระดาน.

ตั้วสิว

หมายถึงก. ซ่อมแซม เช่น ต้องตั้วสิวสำเภาเอาเข้าอู่. (จ.).

ล้าต้า

หมายถึงน. คนถือบัญชีเรือสำเภา. (จ.).

ไต้ก๋ง

หมายถึงน. นายท้ายเรือสำเภาหรือเรือจับปลา. (จ.).

บาหลี

หมายถึง[-หฺลี] น. ห้องเล็ก ๆ ที่อยู่ท้ายเรือสำเภา.

เภตรา

หมายถึง[เพตฺรา] น. เรือ, เรือสำเภา. (เทียบ ส. วาหิตฺร, เภฏ ว่า เรือ).

โป๊ะจ้าย

หมายถึงน. เรือลำเลียงหรือบรรทุกของชนิดหนึ่ง เป็นเรือขนาดใหญ่ ต่ออย่างแบบตะวันตก แต่มีเสาเพลาใบเป็นอย่างสำเภา, เรือโป๊ะ ก็เรียก.