ผลการค้นหา

มิส,มิส-,มิสก,มิสก-

หมายถึง[มิดสะ-, มิดสะกะ-] ว. เจือ, ปน, คละ. (ป. มิสฺส, มิสฺสก; ส. มิศฺร, มิศฺรก).

มิ

หมายถึงก. เฉย, ไม่ค่อยพูดจา, เช่น รามสูรได้ยินสิ้นสติลงนั่งมิจะทำกระไรได้. (บทระบำตลก พระราชนิพนธ์ ร.๕).

มิ

หมายถึงว. ไม่ เช่น มิทราบ มิควร มิบังอาจ.

มิศร,มิศร-,มิศรก,มิศรก-

หมายถึง[มิดสะระ-, มิดสะระกะ-] ว. เจือ, ปน, คละ; ประสมขึ้น. (ส.; ป. มิสฺส, มิสฺสก).

ภูมิบาล,ภูมิภุช

หมายถึง[พูมิ-] น. พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).

มิต,มิต-

หมายถึง[-ตะ-] ว. พอประมาณ, น้อย. (ป.).

ภูมิบริมาณ

หมายถึง[พูมิ-] น. มาตราเนื้อที่. (ส.).

พรหมินทร์

หมายถึง[พฺรมมิน] น. พรหมผู้เป็นใหญ่. (ส.).

บเอ

หมายถึง(โบ) ว. มิใช่เอก, มิใช่หนึ่ง, มาก.

มิญช,มิญช-

หมายถึง[มินชะ-] น. เยื่อ, แก่นหรือเมล็ด. (ป.).

ฤๅเยา

หมายถึงว. มิใช่เยา, มิใช่น้อย, ไม่เยา.

มิหนำซ้ำ

หมายถึงว. เท่านี้ยังไม่เพียงพอ, หนักยิ่งไปกว่านั้นอีก, เช่น ตัดเท้าตัดกรแล้วมิหนำ ซ้ำฆ่าสุริย์วงศ์ยักษี. (รามเกียรติ์).