ผลการค้นหา

ลมเฉื่อย

หมายถึงน. ลมที่พัดเรื่อย ๆ, ลมที่พัดช้า ๆ.

ลมชวย

หมายถึงน. ลมที่พัดอ่อน ๆ, ลมที่พัดเรื่อย ๆ.

ลมชาย

หมายถึงน. ลมโชย.

ลมบ้าหมู

หมายถึงน. อาการหมดสติเป็นครั้งคราว และมักมีอาการชักเกร็ง นํ้าลายเป็นฟอง มือเท้ากำ เป็นผลเนื่องจากสมองทำงานผิดปรกติ.

ลมพัดหลวง

หมายถึงน. ลมตะโก้. (ดู ตะโก้ ๒).

ลมร้อน

หมายถึงน. ลมที่นำความร้อนมาด้วย.

ลมว่าว

หมายถึงน. ลมที่พัดจากทิศเหนือไปทิศใต้ตอนต้นฤดูหนาว, ลมเล่นว่าวเดี๋ยวนี้คือลมตะเภา ซึ่งพัดจากทิศใต้ไปทิศเหนือในกลางฤดูร้อน.

ลมสว้าน

หมายถึง[-สะว่าน] ก. ลมแดกขึ้นอันเป็นอาการของไข้หนักจวนจะสิ้นใจ.

ลมใส่

หมายถึง(ปาก) ว. อาการที่รู้สึกว่าจะเป็นลมเนื่องจากตกใจหรือผิดหวังเป็นต้น เช่น เห็นผลสอบแล้วลมใส่.

ลมหวน

หมายถึงน. ลมที่พัดกลับไปกลับมาขณะฝนตก.

ลม

หมายถึงน. ธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง ๔ ของร่างกาย คือ ดิน นํ้า ไฟ ลม, ถ้าลมในร่างกายแปรปรวนไม่ปรกติจะทำให้เกิดอาการต่าง ๆ ได้ เช่น เป็นลม; ลมหายใจ เช่น หมดลม สิ้นลม หมายความว่า ตาย; อากาศที่เคลื่อนที่; ชื่อโรคชนิดหนึ่ง มีอาการหลายอย่าง เช่น วิงเวียน หน้ามืด คลื่นเหียน, ถ้าอาการรุนแรงอาจถึงแก่สิ้นสติหรือตายได้ เช่น เขาเป็นลมแน่นิ่งไป.

ลม

หมายถึงน. ชื่อปูชนิด Ocypode ceratophthalma ในวงศ์ Ocypodidae ก้านตายาว วิ่งเร็ว อยู่ตามหาดทรายชายทะเล.