ผลการค้นหา

มืดมัว

หมายถึงว. มีแสงสว่างน้อย เช่น อากาศมืดมัว, ไม่แจ่มใส เช่น หูตามืดมัว.

ครึ้ม

หมายถึง[คฺรึ้ม] ว. มืดมัว เช่น อากาศครึ้ม; ร่มและเย็น เช่น ป่าครึ้ม; ดกและงาม (ใช้แก่หนวด); ทำให้เพลิดเพลิน เช่น เสียงมโหรีครึ้ม. ก. กริ่ม, กระหยิ่ม, ร่าเริงในใจ, เช่น ครึ้มใจ.

คลุ้ม

หมายถึง[คฺลุ้ม] ว. มืดมัว, ไม่แจ่มใส.

พยับ

หมายถึง[พะยับ] ว. ครึ้ม, มืดมัว, (ใช้แก่อากาศ) เช่น พยับฟ้า พยับฝน พยับเมฆ.

ชอื้อ

หมายถึง[ชะ-] ว. ชื้อ, มืดมัว, มืดคลุ้ม, ครึ้ม, อับแสง.

มัว,มัว ๆ

หมายถึงว. ไม่แจ่ม เช่น พระจันทร์มัว, ไม่กระจ่าง เช่น ข้อความมัว, ฝ้า เช่น กระจกมัว, ฟาง เช่น นัยน์ตามัว, ขมุกขมัว เช่น มืดมัว, ไม่มืดไม่สว่าง เช่น แสงมัว ๆ, หม่น เช่น สีมัว ๆ, ขุ่น, ไม่ผ่อง, เช่น ใจมัว; อาการที่ทำติดพันอยู่ ไม่ละไปได้ เช่น มัวพูด มัวคิด, มัวแต่ ก็ว่า.

จระคลุ่ม

หมายถึง[จะระคฺลุ่ม] (กลอน) ว. มืดมัว, คลุ้ม.

ชรอุ่ม

หมายถึง[ชฺระ-] (กลอน) ว. ชอุ่ม, มืดคลุ้ม, มืดมัว, เช่น อากาศชรอุ่มอับ ทิศบังด้วยธุลี. (สุมทรโฆษ).

ชระอับ

หมายถึง[ชฺระ-] (กลอน) ว. อับ, มืดมัว, มืดคลุ้ม.

ฟะฟั่น

หมายถึงว. เฝือ, เฟือน, มากจนเฝือ; มืดมัว; ยุ่งเหยิง;สั่น, สะเทือน.

ฟั่น

หมายถึงก. มืดมัว, ยุ่งเหยิง, ปะปน.

มืดมน

หมายถึงว. มืดมัว, มืดมาก, มืดจนมองไม่เห็นทาง, มักใช้เข้าคู่กับคำ อนธการ เป็น มืดมนอนธการ.