ผลการค้นหา

ร่อง

หมายถึงน. รอยลึกเป็นช่องทางไปตามยาว, สันดินระหว่างท้องร่องสำหรับเพาะปลูก เช่น ร่องผัก ร่องมัน.

ร่องส่วย

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ก. หย่ง.

ร่องตีนช้าง

หมายถึงน. ส่วนล่างของฝาเรือนทรงไทย อยู่ระหว่างธรณีประตูหรือธรณีหน้าต่างกับพื้น มีลักษณะเป็นช่อง ๆ กรุด้วยแผ่นไม้กระดาน.

สาแหรก

หมายถึงน. ร่องที่อยู่บนข้าวเปลือก ถ้าร่องนั้นลึกก็จะปรากฏบนเมล็ดข้าวด้วย.

แตกระแหง

หมายถึงก. แตกเป็นร่อง ๆ เช่น ดินแตกระแหง.

มีดพับสปริง

หมายถึงน. มีดพับที่มีสปริง มี ๒ ชนิด ชนิดหนึ่งเมื่อกดปุ่มหรือคานสปริงแล้วจึงจะง้างใบมีดออกหรือพับใบมีดเข้าร่องได้ กับอีกชนิดหนึ่ง เมื่อกดปุ่มหรือคานสปริงใบมีดจะดีดออกจากร่องหรือพับเข้าร่องได้.

คลองเลื่อย

หมายถึงน. ร่องไม้ที่เลื่อยเลื่อยเข้าไป, แนวฟันของเลื่อย.

กร่ำ

หมายถึง[กฺรํ่า] (โบ) น. ไม้ปักที่หมายร่องนํ้าที่ทะเล. (ปรัดเล).

ชลธาร

หมายถึงน. ลำนํ้า, ลำคลอง, ร่องนํ้า, ห้วย, ทะเลสาบ.

กลอกกลับ

หมายถึงว. ไม่อยู่กับร่องกับรอย, พลิกแพลง, (ใช้แก่กริยาพูด), กลับกลอก ก็ว่า.

ถลากไถล

หมายถึงว. ไม่ตรงไปตรงมา, ไม่อยู่กับร่องกับรอย, (ใช้แก่กริยาพูด).

ตะปูควง

หมายถึงน. ตะปูที่มีเกลียว หัวเป็นร่องหรือเป็น ๔ แฉก ใช้ไขควงไข.