ผลการค้นหา

พัวพัน

หมายถึงว. เกี่ยวเนื่องกัน, ผูกพันกัน, เกี่ยวโยงพาดพิงถึงกัน, เช่น พัวพันกับคดีทุจริต, พันพัว ก็ว่า.

อาลัย

หมายถึงก. ห่วงใย, พัวพัน, ระลึกถึงด้วยความเสียดาย. น. ความห่วงใย, ความพัวพัน, ความระลึกถึงด้วยความเสียดาย. (ป., ส. อาลย).

สัตตะ

หมายถึงก. ข้องอยู่, ติดอยู่, พัวพัน. น. สัตว์. (ป.).

พันพัว

หมายถึงว. เกี่ยวเนื่องกัน, ผูกพันกัน, เกี่ยวโยงพาดพิงถึงกัน, เช่น พันพัวกับคดีทุจริต, พัวพัน ก็ว่า.

กะโตงกะเตง

หมายถึงว. โตง ๆ เตง ๆ, ติดอยู่รุงรัง, พัวพัน.

เกี่ยวพัน

หมายถึงก. ติดเนื่องกัน, พัวพัน.

วิษักต์

หมายถึงว. ติดอยู่, พันอยู่, พัวพัน. (ส.; ป. วิสตฺต).

คลุกคลีตีโมง

หมายถึงก. มั่วสุมหรืออยู่ร่วมคลุกคลีพัวพันกันอย่างใกล้ชิดตลอดเวลา.

อนาลัย

หมายถึงน. การไม่มีที่อยู่; การหมดความอยาก, การหมดความพัวพัน; ชื่อหนึ่งของพระนิพพาน. (ป.).

วิโมกข์

หมายถึงน. ความหลุดพ้น, การขาดจากความพัวพันแห่งโลก; พระนิพพาน. (ป.; ส. วิโมกฺษ).

ปลาติดหลังแห

หมายถึง(สำ) น. คนที่พลอยได้รับเคราะห์กรรมร่วมกับผู้อื่น ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้มีส่วนพัวพันด้วย, ปลาติดร่างแห ก็ว่า.

อุปธิ

หมายถึง[อุปะทิ] น. กิเลส, ความพัวพัน, เหตุแห่งการเวียนเกิด; ขันธ์ ๕, ร่างกาย. (ป., ส.).