ผลการค้นหา

พักตร,พักตร-,พักตร์

หมายถึง[พักตฺระ-] (ราชา) น. หน้า, ใช้ว่า พระพักตร์. (ส. วกฺตฺร).

พักพิง

หมายถึงก. อาศัยอยู่ชั่วคราว.

พักฟื้น

หมายถึงก. พักผ่อนเพื่อให้ร่างกายแข็งแรงเป็นปรกติ เมื่อหายเจ็บป่วย.

พักผ่อนหย่อนใจ

หมายถึงก. พักผ่อนไปหาความสนุกสนานเพลิดเพลิน.

พักสายตา

หมายถึงก. หยุดใช้สายตาอย่างคร่ำเคร่งชั่วคราว.

พักตรากฤติ

หมายถึง[-กฺริด] น. โฉมหน้า เช่น พักตรา-กฤติอันบริสุท- ธิพบูและโสภา. (สมุทรโฆษ). (ส. พกฺตฺร + อากฺฤติ).

พักตา

หมายถึงน. ผู้พูด, ผู้กล่าว. (ส. วกฺตฺฤ; ป. วตฺตา).

พักร้อน

หมายถึงก. หยุดพักผ่อน.

พักสมอง

หมายถึงก. หยุดทำงานที่ทำจำเจหรือหมกมุ่นอยู่ไปทำอย่างอื่นชั่วคราวเพื่อผ่อนคลายสมอง.

พักใหญ่

หมายถึงน. ชั่วระยะเวลานานพอสมควร.

พัก

หมายถึงก. หยุดชั่วคราว เช่น พักร้อน พักเครื่อง, อยู่ชั่วคราว, อาศัยชั่วคราว, เช่น บ้านพัก; รอรั้ง มักใช้ในความปฏิเสธ เช่น ไม่พักต้องว่า. น. คราว เช่น เมื่อพักที่น้ำท่วม การจราจรติดขัดมาก, ช่วงระยะเวลา เช่น เดินไปพักหนึ่ง หยุดเป็นพัก ๆ.

พักตรา

หมายถึง(กลอน) น. หน้า.