ผลการค้นหา

ปริ,ปริ-,ปริ-

หมายถึง[ปะริ-] เป็นอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤต, ใช้นำหน้าศัพท์อื่นแปลว่า รอบ เช่น ปริมณฑล.

ปริ

หมายถึง[ปฺริ] ก. แย้ม, ผลิ, แตกแต่น้อย.

บรรยเวกษก์

หมายถึง[บันยะเวก] น. ผู้ดูแลทั่วไป เป็นตำแหน่งในวิทยาลัย. (ส. ปริ + อว + อีกฺษก).

ปริซึม

หมายถึง[ปฺริ-] (คณิต) น. แท่งตันชนิดหนึ่ง ปลายทั้ง ๒ เป็นรูปหลายเหลี่ยมซึ่งมีพื้นที่เท่ากัน เป็นรูปแบบเดียวกันและขนานกันด้วย ส่วนด้านข้างทุกด้านของแท่งเป็นรูปสี่เหลี่ยมด้านขนาน; (ฟิสิกส์) แท่งตันทำด้วยวัตถุโปร่งใส เช่นแก้ว หินควอตซ์ ปลายทั้ง ๒ เป็นรูปสามเหลี่ยมซึ่งมีพื้นที่เท่ากัน เป็นรูปแบบเดียวกันและขนานกันด้วย ส่วนด้านข้างทุกด้านของแท่งเป็นรูปสี่เหลี่ยมด้านขนาน ใช้ประโยชน์สำหรับหักเหแนวทางเคลื่อนที่ของแสง. (อ. prism).

ปริทัศน์

หมายถึง[ปะริทัด] น. การวิจารณ์; หนังสือประเภทวารสารที่วิจารณ์ข่าวหรือเรื่องราวต่าง ๆ. (ส. ปริ + ทรฺศน).

ปริกัลปมาลา

หมายถึงน. ระเบียบกริยาในไวยากรณ์ที่บอกความคาดหมาย ความกำหนด. (ส.).

ปริภาษ,ปริภาษณ์

หมายถึง[ปะริพาด] ก. บริภาษ. (ส.; ป. ปริภาส).

เวฬุริยะ

หมายถึงน. แก้วไพฑูรย์. (ป.; ส. ไวฑูรฺย).

ริ

หมายถึงก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.

ปริพัตร

หมายถึง[ปะริพัด] ก. บริพัตร. (ป. ปริวตฺต; ส. ปริวรฺต).

ปริยัติ

หมายถึง[ปะริยัด] น. การเล่าเรียนพระไตรปิฎก. (ป. ปริยตฺติ).

ปริษัท

หมายถึง[ปะริสัด] น. บริษัท. (ส. ปริษทฺ; ป. ปริส).