ผลการค้นหา

รักษาศีล

หมายถึงก. ระวังรักษาตนไม่ให้ประพฤติผิดศีล.

ถือศีล

หมายถึงก. รักษาศีล.

ศีล

หมายถึง[สีน] น. ข้อบัญญัติทางพระพุทธศาสนาที่กำหนดการปฏิบัติกายและวาจา เช่น ศีล ๕ ศีล ๘, การรักษากายวาจาให้เรียบร้อย, เป็นธรรมข้อ ๑ ในทศพิธราชธรรม; (ดู ทศพิธราชธรรม และ ราชธรรม); พิธีกรรมบางอย่างทางศาสนา เช่น ศีลจุ่ม ศีลมหาสนิท. (ส. ศีล ว่า ความประพฤติที่ดี; ป. สีล).

รับศีล

หมายถึงก. ถือศีล, สมาทานศีล.

ให้ศีล

หมายถึงก. อาการที่พระภิกษุบอกศีลให้ผู้ศรัทธาสมาทานรับ เช่น ทุกคนควรสำรวมกิริยาเวลาพระให้ศีล.

ปราชญ์

หมายถึง[ปฺราด] น. ผู้มีปัญญารอบรู้. (ส. ปฺราชฺ).

พึง

หมายถึงว. คำช่วยกริยาอื่น หมายความยอมตาม แปลว่า ควร เช่น พึงไป ว่า ควรไป, หมายความจำเป็น แปลว่า ต้อง เช่น กิจที่สงฆ์จะพึงทำ ว่า กิจที่สงฆ์จะต้องทำ.

ผิดศีล

หมายถึงก. ล่วงละเมิดศีล.

ให้ศีลให้พร

หมายถึงก. กล่าวแสดงความปรารถนาดีให้เกิดสวัสดิมงคล ความเจริญรุ่งเรืองแก่ผู้รับ เช่น ผู้ใหญ่ให้ศีลให้พรแก่ลูกหลาน.

พญาพยาต

หมายถึง(โบ) น. พญาปราชญ์, จอมปราชญ์.

อธิศีล

หมายถึงน. ศีลอย่างสูง, ศีลอย่างอุกฤษฏ์. (ป. อธิสีล).

พึงพอใจ

หมายถึงว. รัก, ชอบใจ.