ผลการค้นหา

บัญญัติ

หมายถึง[บันหฺยัด] น. ข้อความที่ตราหรือกำหนดขึ้นไว้เป็นข้อบังคับ เป็นหลักเกณฑ์ หรือเป็นกฎหมาย เช่น พระราชบัญญัติ พุทธบัญญัติ บัญญัติ ๑๐ ประการ. ก. ตราหรือกำหนดขึ้นไว้เป็นข้อบังคับ เป็นหลักเกณฑ์ หรือเป็นกฎหมาย เช่น บัญญัติศัพท์ บัญญัติกฎหมาย. (ป. ปญฺตฺติ).

ทศพร

หมายถึงน. พร ๑๐ ประการ, ชื่อกัณฑ์ที่ ๑ ของมหาชาติ ว่าด้วยพร ๑๐ ประการ.

ประการ

หมายถึงน. อย่าง เช่น จะทำประการไร, ชนิด เช่น หลายประการ; ทำนอง, แบบ, เช่น ด้วยประการฉะนี้. (ส. ปฺรการ; ป. ปการ).

ศัพท์บัญญัติ

หมายถึงน. คำที่ตราหรือกำหนดขึ้นไว้ให้มีความหมายเฉพาะเป็นเรื่อง ๆ ไป เช่น โทรทัศน์ ธนาคาร รัฐวิสาหกิจ.

นิติบัญญัติ

หมายถึง(กฎ) น. การบัญญัติกฎหมาย.

อนึ่ง

หมายถึง[อะหฺนึ่ง] สัน. อีกอย่างหนึ่ง, อีกประการหนึ่ง.

ประกล

หมายถึงน. ประการ. ว. ต่าง.

ร้อยละ

หมายถึงน. ต่อร้อย, จำนวนส่วนในร้อยส่วน, เช่น ร้อยละ ๑๐ คือ ๑๐ ต่อ ๑๐๐ หรือ ๑๐ ส่วนใน ๑๐๐ ส่วน.

ทศมาส

หมายถึงน. ๑๐ เดือน.

ล้าน

หมายถึงน. จำนวน ๑๐ แสน.

ปัญญัติ

หมายถึง[ปันหฺยัด] (แบบ) ก. บัญญัติ. (ป.).

ทศมี

หมายถึง[ทะสะมี, ทดสะมี] (แบบ) ว. ที่ ๑๐ เช่น ทศมีดิถี = วัน ๑๐ คํ่า. (ส.).