ตัวกรองผลการค้นหา
บรรพบุรุษ
หมายถึงน. ผู้เป็นต้นวงศ์ตระกูลซึ่งมีผู้สืบสายโลหิตมา, บุคคลที่นับตั้งแต่ปู่ย่าตายายขึ้นไป.
ทิ้ง
หมายถึงก. ทำให้สิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ถืออยู่หลุดจากมือด้วยอาการต่าง ๆ, ถ้าด้วยอาการขว้าง เรียกว่า ขว้างทิ้ง, ถ้าด้วยอาการโยน เรียกว่า โยนทิ้ง, ถ้าด้วยอาการเท เรียกว่า เททิ้ง เป็นต้น; สละ เช่น ทิ้งทาน, ละไป เช่น ทิ้งบ้าน ทิ้งเรือน, โยนหรือเทเสียโดยไม่ต้องการ เช่น ทิ้งขยะ, ปล่อยลง เช่น ทิ้งระเบิด, ปล่อยไว้ เช่น ทิ้งไว้ให้เย็น, เหลือไว้ เช่น ทิ้งเงินไว้ให้ใช้, เว้น เช่น ทิ้งระยะ ทิ้งช่วง; เรียกแพรหรือผ้าเนื้อหนัก ๆ ลื่น ๆ ที่มีลักษณะถ่วงหรือทิ้งตัวลงว่า ผ้าเนื้อทิ้ง หรือ ผ้าทิ้งตัว; โดยปริยายหมายความว่า ปล่อยด้วยกิริยาอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ทิ้งลูกทิ้งเมีย ทิ้งบ้าน ทิ้งการเล่าเรียน ทิ้งเพื่อน ทิ้งกันเสียไกล พูดทิ้งไว้ที.
ต้นตระกูล
หมายถึงน. บรรพบุรุษดั้งเดิม.
สายโลหิต
หมายถึงน. ญาติพี่น้องที่มีบรรพบุรุษร่วมกัน.
ทิ้งถ่วง
หมายถึงดู หิงห้อย, หิ่งห้อย.
สายทิ้ง
หมายถึงน. สายที่ห้อยโยงกับนาฬิกาพกหรือกำไลเป็นต้น.
นอกคอก
หมายถึงว. ประพฤติไม่ตรงตามแบบตามธรรมเนียมประเพณีของบรรพบุรุษ.
ระทอด
หมายถึงก. ทิ้ง, ทอด.
เชื้อไม่ทิ้งแถว
หมายถึง(สำ) ว. เป็นไปตามเผ่าพันธุ์.
เลือดจาง
หมายถึงว. มีคุณสมบัติที่ดีของบรรพบุรุษลดน้อยลง.
สืบทอด
หมายถึงก. รับช่วงปฏิบัติต่อ เช่น เขาสืบทอดความรู้มาจากบรรพบุรุษ.
ทอดสมอ
หมายถึงก. ทิ้งสมอลงไปในนํ้าเพื่อให้เรือจอดอยู่กับที่.