ผลการค้นหา

แดน

หมายถึงน. ที่ที่กำหนดไว้โดยตรงหรือโดยหมายรู้กัน เช่น ชายแดน ลํ้าแดน, ถิ่นที่ เช่น แดนเสือ แดนผู้ร้าย.

ตระเวน

หมายถึง[ตฺระ-] ก. ไปทั่ว ๆ รอบบริเวณ เช่น ตระเวนป่า พาตระเวนไปทั้งวัน, เที่ยวตรวจตรา เช่น พลตระเวน, พาไปทั่ว ๆ เพื่อประจาน ในความว่า นำนักโทษตระเวนไปทั่วเมือง, ใช้ว่า กระเวน ตะเวน หรือ ทะเวน ก็มี.

ชาย

หมายถึงน. ส่วนริมหรือปลายของสิ่งของบางอย่าง เช่น ชายผ้า ชายจีวร, ส่วนที่สุดเขต, ริม, เช่น ชายป่า ชายแดน ชายทะเล.

ตะเวน

หมายถึง(ปาก) ก. ตระเวน.

ตำรวจ

หมายถึง[-หฺรวด] น. เจ้าหน้าที่ของรัฐ มีหน้าที่ตรวจตรารักษาความสงบ จับกุม และปราบปรามผู้กระทำผิดกฎหมาย เรียกชื่อตามหน้าที่ที่รับผิดชอบ เช่น ตำรวจสันติบาล ตำรวจกองปราบ ตำรวจดับเพลิง ตำรวจนํ้า ตำรวจรถไฟ ตำรวจป่าไม้. (ข. ฎํรวต, ตมฺรวต).

แดนสนธยา

หมายถึงน. แดนที่เสมือนมีบางสิ่งบางอย่างที่ลึกลับและมีปัญหาสลับซับซ้อนแอบแฝงให้น่าสงสัยอยู่มาก.

ชาย

หมายถึงน. คนที่ไม่มีมดลูก, ผู้ชาย ก็ว่า.

ชาย

หมายถึงก. พัดอ่อน ๆ เช่น ลมชาย; คล้อย, บ่าย, เช่น ตะวันชาย; เดินเลียบเคียงไป เช่น ชายไปดู.

ชาย

หมายถึงว. เห็นจะ, ค่อนข้าง, เช่น ชายจะเบากว่าพ่อชาลี. (ม. ร่ายยาว).

รับมือ

หมายถึงก. ต่อต้าน, กำราบ, เช่น ส่งกองทหารไปรับมือข้าศึกที่ชายแดน.

ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์

หมายถึงน. ตำรวจ.

กระเวน

หมายถึง(กลอน) ก. ตระเวน, เที่ยวไป. (เทียบ ข. กฺรแวล ว่า คอยดู, กองตระเวน).