ผลการค้นหา

คต,-คต

หมายถึง[-คะตะ, -คด] ก. ถึงแล้ว, ไปแล้ว, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น ตถาคต สุคต สวรรคต ทิวงคต. (ป.).

พร่อย

หมายถึง[พฺร่อย] ว. ครํ่าคร่า, แก่ครํ่า.

โหยไห้

หมายถึงก. ร้องไห้ครํ่าครวญถึง.

ค

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๔ เป็นพวกอักษรตํ่า ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น โรค มรรค มารค เทคนิค.

ควิว ๆ

หมายถึง[คฺวิว-] (กลอน) ว. อาการที่ใจหวิว ๆ เช่น ควิวควิวอกควากคว้าง ลมลอยแลแม่. (นิ. นรินทร์).

ไพมอก

หมายถึงก. ครํ่าครวญ, บ่นด้วยความเศร้า.

โอดครวญ

หมายถึงก. รํ่าไห้, ครํ่าครวญ; รํ่ารำพัน.

โอดกาเหว่า

หมายถึง(ปาก) ก. ร้องไห้ครํ่าครวญ.

คว่ำหลัง

หมายถึง(โบ) ก. จับควํ่าเพื่อเฆี่ยน.

พสก,พสก-

หมายถึง[พะสก, พะสกกะ-] น. ชาวเมือง, พลเมือง. (ป. วส + ค; ส. วศ + ค ว่า ผู้อยู่ในอำนาจ).

วธ,วธ-

หมายถึง[วะทะ-] ก. ฆ่า. (ป., ส.).

ปลวังค,ปลวังค-

หมายถึง[ปะละวังคะ-] (แบบ) น. ลิง เช่น ปลวังคสังวัจฉร. (ส. ปฺลวงฺค).