ผลการค้นหา

ญ

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๑๓ นับเป็นพวกอักษรตํ่า และเป็นตัวที่สุดของวรรคที่ ๒ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กนในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ปัญญา สัญชาติ ผจญ โคโลญ.

ข

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๒ เป็นพวกอักษรสูง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต.

ทุกข,ทุกข-,ทุกข์

หมายถึง[ทุกขะ-, ทุก] น. ความยากลำบาก, ความไม่สบายกายไม่สบายใจ. (ป.; ส. ทุะข).

สุญ,สุญ-,สุญญ,สุญญ-

หมายถึง[สุน, สุนยะ-] ว. ว่างเปล่า. (ป. สุญฺ; ส. ศูนฺย).

มิญช,มิญช-

หมายถึง[มินชะ-] น. เยื่อ, แก่นหรือเมล็ด. (ป.).

บาน

หมายถึงก. ได้. (ข.).

ก ข

หมายถึง[โบ อ่านว่า กอข้อ] น. พยัญชนะแต่ ก ถึง ฮ.

สิญจ,สิญจ-,สิญจน์

หมายถึง[สินจะ-, สิน] ก. รดนํ้า; รดนํ้ามนต์, สรงมุรธาภิเษก. (ป., ส.).

มรานควาน

หมายถึง[มะรานคฺวาน] ก. รบกวน, ทำให้รำคาญ. (ข. เมฺรญคงฺวาล).

เนา

หมายถึงก. อยู่. (ข.).

ถัณฑิล,ถัณฑิลญ

หมายถึง[ถันทิน, ถันทินละ-] (แบบ) น. แผ่นดิน. (ป.).

เสกข,เสกข-,เสกขะ

หมายถึง[-ขะ-] น. ผู้ยังต้องศึกษาอยู่, พระอริยบุคคลผู้ยังไม่บรรลุพระอรหัตผล. (ป.; ส. ไศกฺษ).