ผลการค้นหา

ขวยเขิน

หมายถึงก. กระดากอาย, สะเทิ้นอาย.

ขวย

หมายถึงก. กระดาก, อาย, เช่น แก้ขวย ขวยใจ.

อางขนาง

หมายถึง[-ขะหฺนาง] ก. อาย, ขวยเขิน. (ข.).

แก้ขวย,แก้เขิน

หมายถึงก. กระทำการอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อบรรเทาความกระดากอาย.

อาย

หมายถึงก. รู้สึกกระดาก, รู้สึกขายหน้า.

อาย

หมายถึงน. กลิ่น, มักใช้เข้าคู่กับคำ กลิ่น เป็น กลิ่นอาย.

สะเทิ้น,สะเทิ้นอาย

หมายถึงก. แสดงกิริยาวาจาอย่างขัด ๆ เขิน ๆ เพราะรู้สึกขวยอาย (มักใช้แก่หญิงสาว) เช่น หญิงสาวพอมีผู้ชายชมว่าสวยก็รู้สึกสะเทิ้น หญิงสาวพอมีชายหนุ่มมาจ้องมองก็สะเทิ้นอาย.

กระดากกระเดื่อง

หมายถึงก. สะทกสะเทิ้น, ขวยเขิน.

อายตะ

หมายถึง[-ยะตะ] ว. ยืด, แผ่ออกไป, กว้างขวาง, ยาว. (ป., ส.).

หน้าไม่อาย

หมายถึงว. ที่ไม่รู้สึกกระดากหรือขวยใจ.

หน้าทน

หมายถึงว. มีสีหน้าไม่สลดทั้งที่ควรจะอายแต่ก็ไม่อาย, โดยปริยายหมายความว่า ไม่มีความรู้สึกอายในสิ่งที่ควรอาย.

หน้าด้าน

หมายถึงว. มีสีหน้าไม่สลดทั้งที่ควรจะอายแต่ก็ไม่อาย, โดยปริยายหมายความว่า ไม่มีความรู้สึกอายในสิ่งที่ควรอาย.