ผลการค้นหา

ค้าขาย

หมายถึงก. ทำมาหากินในทางซื้อขาย.

วาณิชย์

หมายถึงน. การค้าขาย. (ส.).

พาณิชย,พาณิชย-,พาณิชย์

หมายถึง[พานิดชะยะ-, พานิด] น. การค้าขาย; ชื่อกระทรวงที่มีอำนาจหน้าที่เกี่ยวกับการพาณิชย์ และกิจการทางเศรษฐกิจที่เกี่ยวเนื่องกับการพาณิชย์รวมตลอดทั้งการซื้อขายและแลกเปลี่ยนสินค้า การควบคุมและส่งเสริมเกี่ยวกับกิจการค้าและการประกันภัย. (ส. วาณิชฺย; ป. วาณิชฺช).

วณิชชา

หมายถึง[วะนิดชา] น. การค้าขาย. (ป.; ส. วณิชฺยา).

วณิชย์,วณิชยา

หมายถึง[วะนิด, วะนิดชะยา] น. การค้าขาย. (ส.).

พณิชย์

หมายถึง[พะ-] น. การค้าขาย. (ส. วณิชฺยา, วาณิชฺย; ป. วาณิชฺช).

วณิชชากร

หมายถึงน. ผู้ทำการค้าขาย, พวกพ่อค้า. (ป.).

ศูนย์กลาง

หมายถึงน. แหล่งกลาง เช่น กรุงเทพมหานครเป็นศูนย์กลางการค้าขาย, ศูนย์ ก็ว่า.

หุ้นส่วน

หมายถึงน. ทุนที่เข้ากันเพื่อทำการต่าง ๆ เช่น ค้าขายเป็นต้น; (ปาก) ผู้เป็นหุ้นส่วน.

หดหาย

หมายถึงก. น้อยลง, หมดไป, เช่น ยิ่งค้าขายนานวันเข้า ทุนรอนก็ยิ่งหดหายไป.

ล่มจม

หมายถึงก. สิ้นเนื้อประดาตัว เช่น ค้าขายขาดทุนจนล่มจม, ย่อยยับ, ฉิบหาย, เช่น บ้านเมืองล่มจม.

พณิช

หมายถึง[พะนิด] น. ผู้ค้าขาย, พ่อค้า. (ป., ส. วาณิช).