ผลการค้นหา

กล่าวหา

หมายถึงก. ฟ้อง, กล่าวโทษ.

ฟ้องร้อง

หมายถึงก. กล่าวโทษ, กล่าวหา.

จำโนทย์

หมายถึง(โบ) ก. ฟ้อง, ร้องขอ, กล่าวหา. (แผลงมาจาก โจท, โจทย์).

ต้องหา

หมายถึงก. ถูกกล่าวหาในคดีอาญา.

ต้องคดี

หมายถึง(กฎ) ก. ถูกกล่าวหาหรือถูกฟ้องในคดีอาญา.

เป็นควัน

หมายถึงว. อาการที่ปฏิเสธข้อกล่าวหาอุตลุดเป็นพัลวัน.

ข้อหา

หมายถึงน. คำกล่าวโทษ; (กฎ) คำกล่าวหาบุคคลว่าได้กระทำความผิดอาญา; คำกล่าวหาเกี่ยวกับข้อโต้แย้งสิทธิหรือหน้าที่ของบุคคลในทางแพ่ง.

โจมตี

หมายถึงก. ใช้กำลังบุกเข้าตี, โดยปริยายหมายความว่า พูดหรือเขียนว่าหรือกล่าวหาผู้อื่นอย่างรุนแรง.

เลื่อนลอย

หมายถึงว. ไม่คงที่, ไม่แน่นอน, เช่น ความฝันเลื่อนลอย พูดจาเลื่อนลอยไม่มีหลักฐาน สติเลื่อนลอย ข้อกล่าวหาเลื่อนลอย.

ใส่ความ

หมายถึงก. พูดหรือเขียนให้ร้ายป้ายสี, กล่าวหาเรื่องร้ายให้ผู้อื่นได้รับความเสียหาย, เช่น เขามีนิสัยไม่ดี ชอบใส่ความคนอื่น.

โจทก์

หมายถึง[โจด] น. (กฎ) บุคคลผู้ฟ้องคดีต่อศาล; ผู้กล่าวหา. (เดิมเขียนเป็นโจทย์). (ป., ส.).

เสื่อมเสีย

หมายถึงก. เสียหาย เช่น เพราะถูกกล่าวหาว่าฉ้อราษฎร์บังหลวง จึงทำให้ชื่อเสียงของเขาเสื่อมเสียไปมาก. ว. ที่เสียหาย เช่น เขามีความประพฤติเสื่อมเสีย ไม่ควรจ้างให้มาทำงานด้วย.