ผลการค้นหา

โกสัช

หมายถึง[-สัด] (แบบ) น. ความเกียจคร้าน. (ป. โกสชฺช).

รัตนโกสินทร์

หมายถึงน. นามส่วนหนึ่งของกรุงเทพมหานครฯ ที่มีชื่อเต็มว่า กรุงเทพมหานคร อมรรัตนโกสินทร์ มหินทรายุธยา มหาดิลกภพ นพรัตนราชธานีบูรีรมย์ อุดมราชนิเวศน์มหาสถาน อมรพิมานอวตารสถิต สักกะทัตติยวิษณุกรรมประสิทธิ์, อีกนัยหนึ่งหมายความถึงกรุงเทพฯ มักอ้างในประวัติศาสตร์ เช่น สมัยรัตนโกสินทร์.

โกสินทร์

หมายถึง[-สิน] น. พระอินทร์. (ตัดมาจาก ป. โกสิย + ส. อินฺทฺร).

โกส

หมายถึง[โกด] (โบ) น. ผอบ เช่น ในโกสทอง. (จารึกสยาม).

โกสีย์

หมายถึงน. พระอินทร์ เช่น ลํ้าเลอศกรุงโกสีย์ หยาดหล้า. (ทวาทศมาส). (ป. โกสิย).

ตะโกส้ม

หมายถึงดู กระทุ่ม ๑.

รัตนโกสินทรศก

หมายถึง[รัดตะนะโกสินสก] น. ปีนับตั้งแต่วันตั้งกรุงรัตนโกสินทร์ เริ่มตั้งภายหลังพุทธศักราช ๒๓๒๔ ปี (พุทธศักราชลบด้วย ๒๓๒๔ เท่ากับรัตนโกสินทรศก).

โกสุม

หมายถึงน. ดอกไม้. (ป. กุสุม; ส. เกาสุม).

อัณฑโกส

หมายถึงน. เปลือกไข่. (ป.; ส. อณฺฑโกศ).

โกสน

หมายถึงน. ชื่อไม้พุ่มชนิด Codiaeum variegatum (L.) Blume ในวงศ์ Euphorbiaceae ถิ่นกำเนิดในแหลมมลายูและแปซิฟิก มีหลายพันธุ์ ใบมีรูปร่างและสีต่าง ๆ กัน นิยมปลูกเป็นไม้ประดับ, โกรต๋น ก็เรียก.