ผลการค้นหา

หิม,หิม-,หิมะ

หมายถึง[หิมมะ-] น. ละอองนํ้าในอากาศที่แปรสภาพเป็นของแข็งเพราะอุณหภูมิตํ่า ลักษณะฟูเป็นปุย ลอยลงมาจากท้องฟ้า; ความหนาว, ความเยือกเย็น; ฤดูหนาว. (ป., ส.).

หิมวันต์,หิมวา,หิมวาต,หิมวาน

หมายถึง[หิมมะ-] น. หิมวัต.

เหิมเกริม

หมายถึงก. กำเริบเสิบสาน.

หิมาลัย

หมายถึงน. ชื่อเทือกเขาอยู่ทางทิศเหนือของอินเดีย ยอดเขามีหิมะปกคลุมตลอดปี. (ป., ส. หิม + อาลย = ที่อยู่ของหิมะ).

เหิมฮึก

หมายถึงว. ลำพองใจด้วยความคะนอง, ฮึกเหิม ก็ว่า.

ฮึกเหิม

หมายถึงก. ลำพองใจด้วยความคึกคะนอง, เหิมฮึก ก็ว่า.

มหิมา

หมายถึงว. ใหญ่, โต, ใช้ว่า มหึมา ก็มี.

กรรเหิม

หมายถึง[กัน-] (โบ; กลอน) ก. เหิม เช่น กรรเหิมหายหว่นนหว่า. (ม. คำหลวง ฉกษัตริย์).

หิมพานต์

หมายถึง[หิมมะ-] น. ชื่อป่าหนาวแถบเหนือของอินเดีย; ชื่อกัณฑ์ที่ ๒ แห่งเวสสันดรชาดก.

หิมวาส,หิมเวศ

หมายถึง[หิมมะวาด, หิมมะเวด] น. ที่อยู่อันหนาว คือ ป่าหิมพานต์; ใช้ว่า ป่าทั่วไป ก็มี.

เหิม

หมายถึงว. กำเริบ, ลำพองใจ, มักใช้เข้าคู่กับคำอื่น เช่น เหิมเกริม เหิมหาญ เหิมห้าว เหิมฮึก.

เหิมหาญ

หมายถึงว. ลำพองใจด้วยความกล้าหาญ.