ผลการค้นหา

หมากไข่หำ

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน, พายัพ) น. ลูกอัณฑะ, หำ หรือ ไข่หำ ก็เรียก.

หมากดิบ

หมายถึงน. หมากที่ยังไม่แก่.

หมากแดง

หมายถึงน. ชื่อปาล์มชนิด Cyrtostachys renda Blume ในวงศ์ Palmae กาบและก้านแดง.

หมากม่วน

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นท้อ. (ดู ท้อ ๒).

หมากเม่า,หมากเม่าควาย

หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นชนิด Antidesma velutinosum Blume ในวงศ์ Stilaginaceae.

หมากลิง

หมายถึงน. ชื่อปาล์มชนิด Areca triandra Roxb. ในวงศ์ Palmae.

หมากหน้าแว่น

หมายถึงน. เนื้อหมากดิบสดทั้งลูกที่นำมาหั่นให้เป็นแผ่นกลมบาง ๆ ตากแดดจนแห้งแข็ง, หมากแปะ หรือ หมากอีแปะ ก็เรียก.

หมากฮอส

หมายถึงน. การเล่นชนิดหนึ่ง ใช้ตัวหมากเดินบนกระดานสี่เหลี่ยมจัตุรัสแบ่งเป็น ๖๔ ตาเท่า ๆ กันเหมือนกระดานหมากรุก แต่ระบายสี ๒ สีสลับกันทุกตา เดินหมากตามตาทแยง.

ผ่าหมาก

หมายถึงว. เรียกอาการเตะเข้าหว่างขาของคู่ต่อสู้ว่า เตะผ่าหมาก.

ข้าวยากหมากแพง

หมายถึง(สำ) น. ภาวะขาดแคลนอาหาร, ทุพภิกขภัย.

เจียนหมาก

หมายถึงก. ผ่าหมากดิบสดตามยาวเป็นซีก ๆ แล้วใช้มีดเล็กปอกเปลือกชั้นนอกตรงกลางผล ลอกเปลือกถกขึ้นไปเกือบถึงด้านขั้วผล แล้วเจียนเปลือกชั้นในให้ขาดจากเนื้อหมาก แกะเอาเนื้อที่ติดกับเปลือกนอกออกมากินกับพลูที่บ้ายปูน หรือตากให้แห้งเพื่อเก็บไว้กินได้นาน ๆ.

เชี่ยน,เชี่ยนหมาก

หมายถึงน. ภาชนะสำหรับใส่เครื่องหมากพลู.