ผลการค้นหา

ต้องสู้

หมายถึงน. ชนชาติกะเหรี่ยงหรือยางพวกหนึ่ง.

ต่อสู้

หมายถึงก. สู้เฉพาะหน้า, รบกัน, ตีรันกัน.

ไม่สู้

หมายถึงว. ไม่ค่อย เช่น ไม่สู้ดี คือ ไม่ค่อยดี.

ยิ้มสู้

หมายถึงก. ยิ้มพร้อมที่จะสู้กับอุปสรรคอันตรายใด ๆ โดยไม่ยอมถอย.

ต้อนรับขับสู้

หมายถึง(สำ) ก. ต้อนรับอย่างแข็งขัน.

สู้

หมายถึงก. เอาชนะกันด้วยกำลังกาย อาวุธ หรือสติปัญญาความสามารถเป็นต้น เช่น ชกสู้เขาไม่ได้จึงยอมแพ้ ทหารสู้กันในสนามรบ เล่นหมากรุกสู้กัน; มีสติปัญญาความสามารถเป็นต้นทัดเทียมกันหรือเหนือกว่า เช่น มีสติปัญญาสู้เขาได้; ยอมทน เช่น พูดไปก็ไม่ดี สู้นิ่งไม่ได้.

หนักไม่เอา เบาไม่สู้

หมายถึง(สำ) ว. ไม่มีความอดทนที่จะทำการงาน.

แบ่งรับแบ่งสู้

หมายถึงก. รับบ้างปฏิเสธบ้าง, รับหรือปฏิเสธโดยมีเงื่อนไข, ภาคเสธ.

ขันสู้

หมายถึงก. แข่งเข้าสู้, กล้าสู้.

มีดต้องสู้

หมายถึงน. มีดขนาดใหญ่ มีลักษณะคล้ายดาบ ปลายตัดเป็นหยัก ด้ามทำด้วยโลหะหรือไม้หุ้มโลหะ ปรกติสอดใบมีดไว้ในฝัก เป็นมีดที่นิยมใช้กันในหมู่ชาวต้องสู้.