ผลการค้นหา

ระโยงระยาง

หมายถึงน. สายที่โยงหรือผูกไว้ระเกะระกะ เช่น สายไฟระโยงระยางเต็มไปหมดน่ากลัวอันตราย.

ลาดยาง

หมายถึงน. เรียกถนนที่ปูผิวจราจรด้วยยางมะตอยผสมกับหินหรือทรายเป็นต้นว่า ถนนลาดยาง.

ตรายาง

หมายถึงน. ตราที่ทำด้วยยางสำหรับประทับบนกระดาษเป็นต้น.

ถนนลาดยาง

หมายถึงน. ถนนที่ปูผิวจราจรด้วยยางมะตอยผสมกับหินหรือทรายเป็นต้น.

น้ำมันยาง

หมายถึงน. นํ้ามันที่ได้จากต้นยาง ใช้ทาเรือ ทาบ้าน หรือผสมกับชันใช้ยาเรือได้.

ยาง

หมายถึงน. ชนชาติกะเหรี่ยง.

ผ้ายาง

หมายถึงน. ผืนยางหรือพลาสติก ใช้ปูที่นอนหรือเบาะเป็นต้น.

ยาง

หมายถึงน. ของเหลวและเหนียวไหลออกจากแผลต้นไม้หรือผลไม้บางอย่าง เช่น ยางสน ยางกล้วย ยางมะละกอ; เรียกสิ่งบางอย่างที่ทำจากยางพาราเป็นต้น เช่น ยางรถ ยางลบ, โดยปริยายเรียกของเหลวที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น แกงบูดเป็นยาง.

สายยาง

หมายถึงน. ยางหรือวัสดุอื่นที่ทำเป็นเส้นยาว กลวง ใช้เป็นอุปกรณ์ฉีดน้ำรดน้ำต้นไม้เป็นต้น.

สายระยาง

หมายถึงน. สายเชือกหรือลวดที่รั้งเสากระโดงเรือเป็นต้น.

มีดกรีดยาง

หมายถึงน. มีดขนาดกลาง ใบมีดรูปงอเป็นขอคล้ายเคียวเกี่ยวข้าว ใช้กรีดเปลือกต้นยางพารา.

กระยาง

หมายถึงน. นกยาง. (ดู ยาง ๑).