ผลการค้นหา

ปรมินทร์,ปรเมนทร์

หมายถึง[ปะระมิน, ปอระมิน, ปะระเมน, ปอระเมน] น. ผู้เป็นใหญ่ยิ่ง. (ส.).

มนท,มนท-,มนท์

หมายถึง[มนทะ-] น. ดาวพระเสาร์. ว. เฉื่อย,ช้า; อ่อนแอ; โง่เขลา; ขี้เกียจ. (ป., ส.).

มนทกานติ

หมายถึงน. “ผู้มีรัศมีอ่อน” คือ ดวงเดือน. (ส.).

มนทาทร

หมายถึง[-ทอน] ว. ไม่เอาใจใส่, ทอดธุระ. (ส.).

มนทิระ,มนทิราลัย

หมายถึง[มนทิระ] (แบบ) น. เรือนหลวง. (ป., ส.).

พรหเมนทร์,พรหเมศวร

หมายถึง[พฺรมเมน, พฺรมเมสวน] น. พระพรหมผู้เป็นใหญ่. (ส.).

เมนทอล

หมายถึงน. สารประกอบอินทรีย์ชนิดหนึ่ง มีสูตร C10H20O ลักษณะเป็นผลึกสีขาว หลอมละลายที่ ๔๒ °ซ. มีกลิ่นหอมเย็น มีอยู่ในนํ้ามันหอมระเหยที่ได้จากพืชบางชนิด เช่น นํ้ามันมินต์ซึ่งสกัดจากใบมินต์ ใช้ประโยชน์ในทางยาปรุงกลิ่นและปรุงรส. (อ. menthol).