ผลการค้นหา

สัจพจน์

หมายถึง[สัดจะ-] น. ข้อความที่ยอมรับในวิชาคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์ว่าจริงโดยไม่ต้องพิสูจน์. (อ. postulate, axiom).

พหุพจน์,พหูพจน์

หมายถึงน. คำที่กล่าวถึงสิ่งมากกว่าหนึ่ง. (ป., ส. พหุวจน).

ภาพพจน์

หมายถึง[พาบพด] น. ถ้อยคำที่เป็นสำนวนโวหารทำให้นึกเห็นเป็นภาพ, ถ้อยคำที่เรียบเรียงอย่างมีชั้นเชิงเป็นโวหาร มีเจตนาให้มีประสิทธิผลต่อความคิด ความเข้าใจ ให้จินตนาการและถ่ายทอดอารมณ์ได้อย่างกว้างขวางลึกซึ้งกว่าการบอกเล่าที่ตรงไปตรงมา. (อ. figure of speech).

มธุรพจน์

หมายถึงน. ถ้อยคำไพเราะ; ผู้มีถ้อยคำไพเราะ. (ส. มธุรวจน).

หิตพจน์,หิตวจนะ

หมายถึง[หิตะพด, หิตะวะจะนะ] น. คำที่เป็นประโยชน์เกื้อกูล.

เอกพจน์

หมายถึง[เอกกะ-] (ไว) น. คำที่กล่าวถึงสิ่งเดียว.

พจนา

หมายถึง[พดจะ-] น. การเปล่งวาจา, การพูด; คำพูด. (ป.).

พจนีย์

หมายถึง[พดจะนี] ว. ควรว่ากล่าว. น. คำติเตียน. (ส.).

ตู่พุทธพจน์

หมายถึงก. อ้างพุทธพจน์ผิด ๆ ถูก ๆ.

ไวพจน์

หมายถึงคำที่เขียนต่างกันแต่มีความหมายเหมือนกันหรือใกล้เคียงกันมาก เช่น มนุษย์กับคน บ้านกับเรือน รอกับคอย ป่ากับดง คำพ้องความ ก็ว่า (ภาษาบาลี คือ เววจน)

สุนทรพจน์

หมายถึง[สุนทอนระ-, สุนทอระ-] น. คำพูดที่ประธานหรือบุคคลสำคัญเป็นต้นกล่าวในพิธีการหรือในโอกาสสำคัญต่าง ๆ เช่น นายกรัฐมนตรีกล่าวสุนทรพจน์ในที่ประชุมสมัชชาใหญ่สหประชาชาติ.

อาศิรพจน์

หมายถึงน. คำอวยพร (เป็นคำที่ผู้น้อยใช้กับผู้ใหญ่).