ผลการค้นหา

ส่วนบุญ

หมายถึงน. ส่วนที่เป็นบุญกุศล เช่น แผ่ส่วนบุญ เปรตขอส่วนบุญ.

หมดบุญ

หมายถึงก. สิ้นอำนาจวาสนา, หมดอำนาจ หรือ หมดวาสนาบารมี ก็ว่า; (ปาก) ตาย.

นักบุญ

หมายถึงน. ผู้อ้างตัวว่าเป็นผู้วิเศษ, ผู้ที่ทำความดีไว้มากเมื่อตายแล้วได้รับยกย่องว่าเป็นผู้สำเร็จในทางศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก, ผู้ยินดีในการบุญ.

เนื้อนาบุญ

หมายถึงน. แหล่งที่ควรแก่การทำบุญ เช่น พระสงฆ์เป็นเนื้อนาบุญ.

กินบุญ

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน, ชาวไทยอิสลาม) ก. กินเลี้ยงในงานทำบุญ.

บอกบุญ

หมายถึงก. บอกชักชวนให้ทำบุญเช่นในการสร้างโบสถ์ทอดกฐิน.

ใจบุญ

หมายถึงว. มีใจฝักใฝ่ในการบุญ.

สิ้นบุญ

หมายถึงก. หมดบุญ, ตาย, เช่น เขาเป็นลูกกำพร้า พ่อแม่สิ้นบุญไปหลายปีแล้ว.

ทำบุญ

หมายถึงก. ประกอบกรรมดี มีการเลี้ยงพระ ตักบาตร ถวายจตุปัจจัยแก่พระสงฆ์ เป็นต้น, ทำบุญทำกุศล ก็ว่า.

คู่บุญ

หมายถึงน. ผู้ที่เคยสร้างบุญกุศลร่วมกันมาในชาติก่อน.

สมบุญ

หมายถึงว. เหมาะแก่ที่มีบุญ.

ผีบุญ

หมายถึงน. ผู้อวดคุณวิเศษว่ามีฤทธิ์ทำได้ต่าง ๆ อย่างผีสางเทวดาให้คนหลงเชื่อ.