ผลการค้นหา

หนามจี้

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นคนทา. (ดู คนทา).

จี้กุ่ง

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. จิ้งโกร่ง. (ดู จิ้งโกร่ง).

กระเจี้ยง

หมายถึงน. ชื่อกล้วยไม้อิงอาศัยชนิด Epigeneium amplum (Lindl.) Summerh. ในวงศ์ Orchidaceae ดอกใหญ่ ทั้งกลีบนอกและกลีบในสีเหลืองประแดง, เอื้องศรีเที่ยง ก็เรียก.

จี้เส้น

หมายถึง(ปาก) ก. พูดหรือแสดงท่าทางให้เกิดอารมณ์ขัน.

จู้จี้

หมายถึงดู จี่ ๒.

เต้าเจี้ยว

หมายถึงน. ถั่วเหลืองที่หมักเกลือสำหรับปรุงอาหาร. (จ.).

จักจี้,จั๊กจี้

หมายถึง[จักกะ-, จั๊กกะ-] ก. อาการที่ทำให้รู้สึกเสียวสะดุ้งหรือหัวเราะโดยไม่ตั้งใจเมื่อถูกจี้ที่เอวหรือรักแร้เป็นต้น.

จี้

หมายถึงน. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเหนียวผสมแป้งข้าวเจ้านวดกับกะทิแล้วนึ่งให้สุก ปั้นเป็นก้อนกลมแบน หุ้มไส้ที่ทำด้วยน้ำตาลทรายเคี่ยวจนเหนียวผสมงาคั่ว แล้วคลุกนวลแป้งข้าวเจ้าที่คั่วสุก.

จู้จี้

หมายถึงก. งอแง เช่น เด็กจู้จี้, บ่นจุกจิกรํ่าไร เช่น คนแก่จู้จี้; พิถีพิถันเกินไป เช่น ซื้อของเลือกแล้วเลือกอีกจู้จี้มาก.

เจี๋ยมเจี้ยม

หมายถึงว. วางหน้าไม่สนิทมีอาการเก้อเขิน.

จ้ำจี้

หมายถึงน. การเล่นชนิดหนึ่งของเด็ก.

จ้ำจี้จ้ำไช

หมายถึงว. อาการที่พร่ำพูดหรือสอน. ก. พร่ำพูดหรือสอน.