ผลการค้นหา

หัวคลองท้ายคลอง

หมายถึงว. ทั่วทั้งคลอง.

น้ำนอนคลอง

หมายถึงน. นํ้าในคลองซึ่งไหลลงไม่หมด เหลือนํ้าอยู่มาก เพราะมีนํ้าหนุนขึ้นมา.

คลอง

หมายถึง[คฺลอง] น. ทางนํ้าหรือลำนํ้าที่เกิดขึ้นเองหรือขุดเชื่อมกับแม่นํ้าหรือทะเล; ทาง, แนว, เช่น คลองธรรม.

คลองเลื่อย

หมายถึงน. ร่องไม้ที่เลื่อยเลื่อยเข้าไป, แนวฟันของเลื่อย.

คลองส่งน้ำ

หมายถึงน. ลำนํ้าที่ขุดขึ้นเพื่อใช้ในการชลประทาน.

จระเข้ขวางคลอง

หมายถึง(สำ) น. ผู้ที่ชอบกันท่าหรือขัดขวางไม่ให้ผู้อื่นทำการอย่างใดอย่างหนึ่งได้สะดวก เหมือนจระเข้ที่ขึ้นมาขวางคลองทำให้เรือผ่านไปมาไม่สะดวก.

ถอยหลังเข้าคลอง

หมายถึง(สำ) ก. หวนกลับไปหาแบบเดิม. น. ชื่อกลอักษร; ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง. (ดึกดำบรรพ์; บทแผ่นเสียง).

คัดคลองเลื่อย

หมายถึงก. ดัดฟันเลื่อยให้เบนออกจากแนว โดยดัดฟันหนึ่งเว้นฟันหนึ่งจนตลอดทั้งตัวเลื่อยแล้วจึงดัดฟันที่เว้นไว้ให้เบนออกทางด้านตรงข้ามกับฟันที่ได้ดัดไว้แล้ว.

ชานคลอง

หมายถึง(กฎ) น. พื้นที่จากริมตลิ่งถึงเชิงลาดคันคลองขนานไปกับคลอง.

จระเข้คับคลอง

หมายถึง(สำ) น. ผู้ที่ชอบวางตัวใหญ่โตเกินไปย่อมมีอุปสรรคในการดำรงตนในสังคม.

เรือใหญ่คับคลอง

หมายถึง(สำ) น. คนที่เคยรุ่งเรืองหรือเป็นใหญ่เป็นโต เมื่อตกตํ่าลงก็วางตัวอย่างคนสามัญไม่ได้.