ผลการค้นหา

กุย

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. หมัด, กำปั้น, มักใช้เข้าคู่กับคำ ลูก ว่า ลูกกุย เช่น เตรียมลูกกุยมาทั่วที่ตัวดี. (ขุนช้างขุนแผน).

ตะกุยตะกาย

หมายถึงก. พยายามป่ายปีนให้พ้นอันตราย.

กุย

หมายถึงน. ชาวป่าพวกหนึ่งคล้ายพวกมูเซอ.

ตะกุย

หมายถึงก. เอามือหรือเท้าเป็นต้นคุ้ยหรือข่วน.

เสื้อกุยเฮง

หมายถึงน. เสื้อแบบจีนชนิดหนึ่ง คอกลม มีแขน ผ่าอกตลอด ติดกระดุม มีกระเป๋าล่าง ๒ ข้าง.

กุยช่าย

หมายถึงน. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Allium tuberosum Roxb. ในวงศ์ Alliaceae คล้ายต้นหอมหรือกระเทียม ใบแบน กลิ่นฉุน กินได้ นำเข้ามาปลูกเพื่อเป็นอาหาร, พายัพเรียก หอมแป้น. (จ.).

กุยเฮง

หมายถึงน. เสื้อแบบจีนชนิดหนึ่ง คอกลม ผ่าอกตลอด ติดกระดุม มีกระเป๋าด้านล่างข้างละกระเป๋า. (จ.).

กุย

หมายถึงน. ชื่อสัตว์เคี้ยวเอื้องชนิด Saiga tatarica ในวงศ์ Bovidae มีถิ่นกำเนิดในแถบไซบีเรียตอนใต้ มองโกเลียตะวันตก และจีนตะวันตกเฉียงเหนือ เขามีราคาแพง ใช้ทำยาได้.