กริยา
หมายถึง[กฺริยา, กะริยา] (ไว) น. คำที่แสดงอาการของนามหรือสรรพนาม. (ส. กฺริยา; ป. กิริยา).
หมายถึง[กฺริยา, กะริยา] (ไว) น. คำที่แสดงอาการของนามหรือสรรพนาม. (ส. กฺริยา; ป. กิริยา).
หมายถึงน. ที่ว่างซึ่งเป็นทางเข้าออกได้ เช่น ช่องเขา ช่องหน้าต่าง ช่องลม; โอกาส เช่น ไม่มีช่องที่จะทำได้.
หมายถึง(ไว) น. กริยาที่ใช้ช่วยกริยาอื่น เช่น คง จะ ถูก น่า, กริยาช่วย ก็ว่า.
หมายถึงน. ความเหลื่อมล้ำต่ำสูงที่ทำให้เข้ากันยาก เช่น ช่องว่างระหว่างชนชั้น ช่องว่างระหว่างวัย.
หมายถึงดู หัวโขน ๓.
หมายถึงดู นํ้าดอกไม้ ๓.
หมายถึงดู แฉลบ ๓.
หมายถึงน. ช่องตา.
หมายถึงก. ให้ท่า, เปิดช่อง.
หมายถึงน. ช่อง, ระวาง.
หมายถึงก. ทำให้เป็นช่องไป.
หมายถึงดู หมอ ๓.