คำในภาษาไทยประทุษหมายถึง[ปฺระทุด] ก. ทําร้าย, ทําชั่ว, ทําเลวทราม, ทําผิด, เบียดเบียน. (ส.).ประทุษ อ่านว่าอ่านว่า /ปฺระ-ทุด/ ภาพประกอบ ประทุษ คำในภาษาไทยที่คล้ายกันปกครอง ปกปักรักษา ปกปิด ปการ ปฏิคม ปฏิคาหก ปฏิชีวนะ ปฏิทิน ปฏิภาคนิมิต ปฏิภาณกวี ปฏิรพ ปโกฏิแชร์บทความนี้ แชร์ กลับไปที่หน้าหลัก "พจนานุกรมไทย"ก่อนหน้าประทุมราคถัดไปประทุษฏ์,ประทุษฐ์