คำไวพจน์ เลว
"คำไวพจน์" มีความหมายว่าอย่างไร
คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกัน ตรงกัน หรือคล้ายกันมาก แต่เขียนและออกเสียงต่างกัน เรียกอีกอย่างว่า "คำพ้องความ" เช่น ดอกไม้ และ บุษบา, สวย และ งาม, เศร้า และ เสียใจ เป็นต้น
คำไวพจน์ แบ่งเป็นกี่ประเภท
ประเภทของคำไวพจน์ สามารถแบ่งออกเป็น 3 ประเภท โดยต้องสังเกตบริบทการใช้คำๆ นั้นควบคู่ไปด้วย ดังนี้
- คำพ้องรูป หมายถึง คำที่เขียนเหมือนกัน แต่อาจจะออกเสียงต่างกัน ความหมายต่างกัน
- คำพ้องเสียง หมายถึง คำที่ออกเสียงเหมือนกัน แต่เขียนต่างกัน ความหมายต่างกัน
- คำพ้องความ หมายถึง คำที่ความหมายเหมือนกัน แต่เขียนต่างกัน ออกเสียงต่างกัน
แต่เราจะเห็นในลักษณะ คำพ้องความ เสียเป็นส่วนใหญ่
"คำไวพจน์ เลว" ทั้งหมด มีอะไรบ้าง?
คำไวพจน์ เลว ตามที่เคยรู้จัก คำไวพจน์ มีอยู่หลายคำ จะมีคำไหนที่เรารู้จักไหมนะ
เลว = กริกกริว,กาบุรุษ,กุ๊ย,ขี้ถัง,จังไร,จัญไร,ชั่ว,ชั่วช้า,ต่ำ,ต่ำช้า,ถ่อย,ทรพล,ทราม,ทุ,ทุราจาร,นยักษ์,นิรคุณ,ประดาเสีย,ผีทะเล,ระยำ,ระยำตำบอน,สถุล,สาธารณ์,สามานย์,หยาบช้า,หฤโหด,หิน,หิน-,หีน,หีน-,หืน,อสาธุ,อัปรีย์,อุจาดลามก,อุลามก,เกินคน,เลวทราม,เศษคน,เศษนรก,เศษมนุษย์,เสื่อมทราม,เสื่อมโทรม,เส็งเคร็ง,ใฝ่ต่ำ
คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกัน แต่ใช้ในบริบทต่าง ๆ กัน หรือเรียกอีกอย่างว่า “คำพ้องความ” หรือคำที่เขียนต่างกันแต่มีความหมายเหมือนกันหรือใกล้เคียงกันมาก เช่น บุษบา กับ บุปผา ช้าง กับ คช ป่า กับ ดง ม้า กับ อาชา เป็นต้น
