คำไวพจน์

คำวิเศษณ์

คำวิเศษณ์ ตามที่เคยรู้จัก คำไวพจน์ มีอยู่หลายคำ จะมีคำไหนที่เรารู้จักไหมนะ

"คำไวพจน์" มีความหมายว่าอย่างไร

คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกัน ตรงกัน หรือคล้ายกันมาก แต่เขียนและออกเสียงต่างกัน เรียกอีกอย่างว่า "คำพ้องความ" เช่น ดอกไม้ และ บุษบา, สวย และ งาม, เศร้า และ เสียใจ เป็นต้น

คำไวพจน์ แบ่งเป็นกี่ประเภท

ประเภทของคำไวพจน์ สามารถแบ่งออกเป็น 3 ประเภท โดยต้องสังเกตบริบทการใช้คำๆ นั้นควบคู่ไปด้วย ดังนี้

  1. คำพ้องรูป หมายถึง คำที่เขียนเหมือนกัน แต่อาจจะออกเสียงต่างกัน ความหมายต่างกัน
  2. คำพ้องเสียง หมายถึง คำที่ออกเสียงเหมือนกัน แต่เขียนต่างกัน ความหมายต่างกัน
  3. คำพ้องความ หมายถึง คำที่ความหมายเหมือนกัน แต่เขียนต่างกัน ออกเสียงต่างกัน

แต่เราจะเห็นในลักษณะ คำพ้องความ เสียเป็นส่วนใหญ่

"คำวิเศษณ์" ทั้งหมด มีอะไรบ้าง?

คำวิเศษณ์ ตามที่เคยรู้จัก คำไวพจน์ มีอยู่หลายคำ จะมีคำไหนที่เรารู้จักไหมนะ

ขอโทษ = กล่าวคำขอโทษ,กษมา,กฺษมา,ขมา,ขอขมา,ขอประทานโทษ,ขอษมา,ขออภัย,ขอโทษขอโพย,มินตา,ยกโทษ,ษมา,หายกัน,อภัย,แล้วกัน

งดงาม = กะก่อง,งานดี,งาม,จิตร,จิตร-,ดี,ประณีต,พริ้ง,มล่าวเมลา,รงรอง,รจิต,รังรอง,รังเรข,วิภา,สวย,สุทรรศน์,สุทัศน์,หาริ,อภิราม,แฉล้ม,แชล่ม,แสล้ม

งาม = กบูร,กวิน,กัลยาณ,กัลยาณ-,ก่อง,คราญ,งดงาม,งามงอน,จรูญ,จำรูญ,ฉายเฉิด,ช้อย,ช้าช่อน,ดำกล,ดำรู,ดี,ตระกล,ตระการ,ตรู,ต้องตา,ต้องตาต้องใจ,ถกล,ถูกตา,ถ่อง,ทรรศนีย์,ทัศนีย,ทัศนีย-,ทัศนีย์,ทัศไนย,นวลลออ,น่าดู,น่ารัก,บรรเจิด,บวร,ประอร,ประเจิด,ประเอียง,ประไพ,ผุดผาด,พบู,พริ้งพราย,พริ้งเพริศ,พริ้มพราย,พริ้มเพรา,พะงา,พิจิตร,พิราม,พิลาส,พิไล,ภัทร,ภัทร-,ภัทระ,ภัพ,ภาพย์,มนุญ,มาโนชญ์,มำเลือง,มโนชญ์,มโนรม,มโนรมย์,มโนหระ,ยังหยัง,ย้อง,รมณีย,รมณีย-,รมณีย์,รมเยศ,ระรอง,รังรอง,รางชาง,ราม,รำไพ,รุจิระ,รุจิรา,รุจิเรข,รุหะ,รูปงาม,รูหะ,ลลิต,ลออ,ลังลอง,ลำนัก,ลำยอง,วัคคุ,วัลคุ,วามะ,วิจิตรตระการตา,วิมล,วิราม,วิลาวัณย์,วิลาส,วิศิษฏ์,วิไล,ศุภร,ศุภร-,ศุภางค์,สง่างาม,สลอย,สวย,สะคราญ,สัณห์,สัต,สัต-,สาหรี,สิงคลิ้ง,สิริ,สิรี,สุ,สุนทร,สุนทร-,สุภัค,สุรงค์,สุรังค์,สุว,สุว-,สุหร่ง,หม้า,หยังหยัง,หล่อ,อนีจะ,ออนซอน,อะเคื้อ,อันแถ้ง,อำพน,อำไพ,อ่อนซอน,เก๋,เคื้อ,เจริญตาเจริญใจ,เจริด,เฉลา,เฉิดฉัน,เฉิดฉาย,เฉิดฉิน,เปศละ,เพรา,เพริศ,เพริศพราย,เพริศพริ้ง,เพริศแพร้ว,เพรี้ยมพราย,เพา,เพาพะงา,เมลือง,เยีย,เยียวยง,เรข,เรขา,เลอโฉม,เลือง,เสลา,เสาว,เสาว-,เสาวภา,เสาวภาคย์,แพ่ง,โกมล,โศภา,โศภิต,โศภิน,โศภี,โสภ,โสภ-,โสภณ,โสภา,โสภี,ใยยอง,ไฉไล,ไพจิตร,ไพรู


รายการเหล่านี้เข้าข่ายอยู่ในกลุ่ม/หมวดหมู่ แต่ให้พิจารณาถึงความเหมาะสมเพิ่มเติม

เก่ง = กล้า,คล่อง,ชะมัด,ชำนาญ,ชำเนียร,ชีระ,ถนัด,ยวดยง,วิกรม,สุดยอด,สุปาณี,หาญ,เชียร,เชี่ยว,เทพ,แกล้ว

แข็งแรง = กำยำ,กำแหง,ขึงขัง,คงทน,คะมึก,คำแหง,จังมัง,จั้งมั่ง,ฉกรรจ์,ถิร,ถิร-,ทน,ทักษ,ทักษ-,ทัฬหะ,ทัฬหิ,ทัฬหี,ทฺฤฒ,ทฺฤฒี,ธีร,ธีร-,ธีระ,บุหงัน,พฤฒ,พฤฒา,พฤทธ์,พลว,พลว-,พิริย,พิริย-,พิริยะ,พุฒ,มั่นคง,มีกำลังมาก,ลำหนัก,ล่ำสัน,สกรรจ์,อย่างเต็มกำลัง,อ้วนท้วน,เข้มแข็ง,เถียร,เสถียร,เสถียร-,โกรด

ไกล = ฉงาย,ตะลิบ,ทุรัศ,ทุราคม,ทูร,ทูร-,นาน,ยาว,ยืดยาว,ละลิบ,ลับตา,ลิบ,ลิบลับ,ลิบลิ่ว,ลิ่ว,วิทูร,สุดขอบฟ้า,สุดหล้าฟ้าเขียว,ห่าง,เทียรฆ,เทียรฆ-,โพ้น,โพ้นทะเล

คำไวพจน์ คือ คำที่มีความหมายเหมือนกัน แต่ใช้ในบริบทต่าง ๆ กัน หรือเรียกอีกอย่างว่า “คำพ้องความ” หรือคำที่เขียนต่างกันแต่มีความหมายเหมือนกันหรือใกล้เคียงกันมาก เช่น บุษบา กับ บุปผา ช้าง กับ คช ป่า กับ ดง ม้า กับ อาชา เป็นต้น

 ความคิดเห็นในหัวข้อ "คำวิเศษณ์"