ค้นเจอ 311 รายการ

ร้อนที่

หมายถึง(ปาก) ก. มีเหตุหรือมีเรื่องเดือดร้อนทำให้อยู่ติดที่ไม่ได้.

ร้อน

หมายถึงว. มีความรู้สึกตามผิวหนังเหมือนถูกไฟเป็นต้น, ตรงข้ามกับ เย็น; กระวนกระวาย เช่น ร้อนใจ; รีบเร่ง, ช้าอยู่ไม่ได้.

ร้อนใจ,ร้อนอกร้อนใจ

หมายถึงก. เดือดร้อนใจ, กระวนกระวายใจ.

ร้อนวิชา

หมายถึง(สำ) ก. เกิดความเร่าร้อนเนื่องจากคาถาอาคมจนอยู่ไม่เป็นปรกติ; เร่าร้อนอยากจะแสดงวิชาความรู้พิเศษหรือคาถาอาคมจนผิดปรกติวิสัย.

รีบร้อน

หมายถึงก. อาการที่รีบทำอย่างลุกลน เช่น เขารีบร้อนไปทำงานจนลืมกระเป๋าสตางค์. ว. รีบลุกลน เช่น พอได้รับโทรเลข เขาก็ไปอย่างรีบร้อน.

พักร้อน

หมายถึงก. หยุดพักผ่อน.

แสบร้อน

หมายถึงก. อาการที่รู้สึกทั้งแสบทั้งร้อน.

ร้อนรุ่ม

หมายถึงก. กลัดกลุ้มด้วยร้อนใจ, รุ่มร้อน ก็ว่า.

ร้อนหู

หมายถึงก. เดือดร้อนเพราะได้ยินได้ฟังเรื่องราวที่ทำให้ไม่สบายใจ.

รุ่มร้อน

หมายถึงก. กลัดกลุ้มด้วยร้อนใจ, ร้อนรุ่ม ก็ว่า.

ลมร้อน

หมายถึงน. ลมที่นำความร้อนมาด้วย.

ร้อนอาสน์

หมายถึง(สำ) ก. มีเหตุหรือมีเรื่องเดือดร้อนทำให้อยู่เฉยไม่ได้.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ