ค้นเจอ 8 รายการ

เพลา

หมายถึง[เพฺลา] น. แกนสำหรับสอดในดุมรถหรือดุมเกวียน, โดยปริยายหมายถึงแกนสำหรับให้ล้อหรือใบจักรหมุน; ไม้สำหรับขึงใบเรือ.

เพลา

หมายถึง[เพฺลา] น. ชื่อกระดาษสาชนิดบาง โบราณใช้ร่างหนังสือด้วยดินสอดำหรือใช้ประโยชน์อย่างอื่นเช่นใช้ปิดหุ่นหัวโขนและหุ่นอื่น ๆ เรียกว่า กระดาษเพลา.

เพลาะ

หมายถึงน. เรียกคูที่ขุดบังข้าศึกเมื่อเวลารบว่า สนามเพลาะ. ก. เอาริมต่อให้ติดกัน, ติดต่อกัน, เช่น เพลาะผ้า คือเอาผ้า ๒ ผืนเย็บข้างติดกันให้กว้างออก, เรียกผ้าที่เย็บข้างติดกันเช่นนั้นว่า ผ้าเพลาะ.

เพลาะ

หมายถึงน. วัวป่าชนิดหนึ่งเขาบิด ๆ. (พจน. ๒๔๙๓).

เพลา

หมายถึง[เพ-ลา] น. กาล, คราว. (ป. เวลา).

เพลา

หมายถึง[เพฺลา] ว. เบาลง, เบาพอประมาณ, เช่น เพลาไม้เพลามือ เพลา ๆ หน่อย.

เพลา

หมายถึง[เพฺลา] น. ตัก, ช่วงขาตั้งแต่เข่าถึงโคนขา, ราชาศัพท์ว่า พระเพลา. (ข. เภฺลา).

เพลา ๆ

หมายถึง[เพฺลา] ว. เบาลง, เบาพอประมาณ, เช่น เพลาไม้เพลามือ เพลา ๆ หน่อย.

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ