ผลการค้นหา

อิด

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน, พายัพ) ก. โรยแรง, อ่อนกำลัง, อ่อนแรง.

อิดออด,อิด ๆ ออด ๆ

หมายถึงก. แสดงอาการไม่เต็มใจ.

อิดเอื้อน,อิด ๆ เอื้อน ๆ

หมายถึงก. ไม่กล้าที่จะพูด, กล่าวไม่เต็มปาก; แสดงอาการไม่สู้เต็มใจ, กระอิดกระเอื้อน ก็ว่า.

อิจฉา

หมายถึง[อิด-] ก. เห็นเขาได้ดีแล้วไม่พอใจ อยากจะมีหรือเป็นอย่างเขาบ้าง (มีความหมายเบากว่า ริษยา). (ป., ส. อิจฺฉา ว่า ความอยาก, ความต้องการ, ความปรารถนา).

อิฐ

หมายถึง[อิด] น. ดินเผามีลักษณะเป็นทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าใช้ก่อตึกและกำแพงเป็นต้น; โดยปริยายใช้เรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น อิฐบล็อก. ว. สีอย่างสีอิฐใหม่ เรียกว่า สีอิฐ. (ป. อิฏฺกา; ส. อิษฺฏกา).

อิศร

หมายถึง[อิด] น. ความเป็นเจ้าเป็นใหญ่, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น นริศร มหิศร, หรือแผลงเป็น เอศร เช่น นฤเบศร. ว. เป็นใหญ่, เป็นใหญ่ในตัวเอง, เป็นไทแก่ตัวไม่ขึ้นแก่ใคร. (จาก ส. อีศฺวร ซึ่งมักใช้ อิศวร).

อิสสา

หมายถึง[อิด-] น. ความหึงหวง, ความชิงชัง. (ป.; ส. อีรฺษฺยา).

อิส

หมายถึง[อิด] น. หมี. (ป. อิส, อิสฺส; ส. ฤกฺษ).

อิสตรี,อิสัตรี

หมายถึง[อิดสัดตฺรี] น. หญิง.

อิษฏี

หมายถึง[อิดสะ-] น. ความกระหาย, ความอยาก, ความต้องการ. (ส.).

อิฐผล

หมายถึง[อิดถะผน] น. ผลเป็นที่พอใจ. (ป. อิฏฺผล).

อิษฏี

หมายถึง[อิดสะ-] น. การบูชา, การเซ่นสรวง. (ส.).