ตัวกรองผลการค้นหา
บุรุษ,บุรุษ-
หมายถึง[บุหฺรุด, บุหฺรุดสะ-] น. ผู้ชาย, เพศชาย, คู่กับ สตรี, ใช้ในลักษณะที่สุภาพ; (ไว) คำบอกผู้พูด เรียกว่า บุรุษที่ ๑, คำบอกผู้ที่พูดด้วย เรียกว่า บุรุษที่ ๒, คำบอกผู้ที่พูดถึง เรียกว่า บุรุษที่ ๓. (ส. ปุรุษ; ป. ปุริส).
คำราชาศัพท์ - คําราชาศัพท์ หมวดสรรพนาม
บุรุษเพศ
หมายถึง[บุหฺรุดเพด] น. เพศชาย, คู่กับ สตรีเพศ.
อัจฉริย,อัจฉริย-,อัจฉริยะ
หมายถึง[อัดฉะริยะ-] ว. วิเศษน่าอัศจรรย์, มีความรู้ความสามารถเกินกว่าระดับปรกติมาก. (ป.; ส. อาศฺจรฺย).
โปส
หมายถึงน. บุรุษ. (ป.).
ปาก
หมายถึงน. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ อยู่ที่บริเวณใบหน้า มีลักษณะเป็นช่องสำหรับกินอาหารและใช้สำหรับเปล่งเสียงได้ด้วย; โดยปริยายหมายถึงส่วนต่าง ๆ ที่อยู่ในบริเวณปาก เช่น ปากเปื่อย; ขอบช่องแห่งสิ่งต่าง ๆ เช่น ปากหม้อ ปากไห; ต้นทางสำหรับเข้าออก เช่น ปากช่อง ปากตรอก; กลีบดอกกล้วยไม้คล้ายรูปกรวยหรือหลอดที่อยู่ตรงกลางเป็นที่อยู่ของเกสร, กระเป๋า ก็เรียก; ใช้เป็นลักษณนามของสิ่งบางอย่างเช่นแหอวนหรือพยานบุคคล เช่น แหปากหนึ่ง อวน ๒ ปาก พยาน ๓ ปาก. ก. พูด เช่น ดีแต่ปาก.
พระโอษฐ์
หมายถึงปาก
ใต้ฝ่าละอองธุรีพระบาท
หมายถึงแทนชื่อที่พูดด้วย (บุรุษที่ 2)
พระองค์
หมายถึงแทนผู้ที่พูดถึง (บุรุษที่ 3)
ใต้ฝ่าละอองพระบาท
แก
หมายถึงส. คำใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วยซึ่งเป็นผู้ที่สนิทสนม หรือผู้น้อย, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒; (ปาก) คำใช้แทนผู้ที่เราพูดถึง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๓.
ปากคอ
หมายถึงน. ปาก เช่น ปากคออยู่ไม่สุข.
ขึ้นปาก
หมายถึงก. เจนปาก, คล่องปาก.