ผลการค้นหา

หน็องแหน็ง

หมายถึงว. กะหน็องกะแหน็ง.

แหนง

หมายถึง[แหฺนง] (โบ) ก. หมาง, ระแวง, เช่น แหนงกัน คือ หมางใจกัน แหนงความ คือ ระแวงความ.

แหนงใจ

หมายถึงก. หมางใจ, ระแวงแคลงใจ.

แหนม

หมายถึง[แหฺนม] น. อาหารอย่างหนึ่ง ทำด้วยหมู หมักให้เปรี้ยว.

พระแสงกัสสะ

หมายถึงแหนบถอนหนวด

กินแหนง

หมายถึงก. สงสัย, ระแวง, ไม่แน่ใจ, มักใช้เข้าคู่กับคำ แคลงใจ เป็น กินแหนงแคลงใจ.

ฐานันดร

หมายถึงตำแหน่ง,ลำดับแห่งยศบรรดาศักดิ์, ฐานะหนึ่งแห่งพลเมือง

สะระแหน่

หมายถึง[-แหฺน่] น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Mentha cordifolia Opiz ในวงศ์ Labiatae ใบมีกลิ่นฉุน กินได้.

หน่ายแหนง

หมายถึง[หฺน่ายแหฺนง] ก. ระอาเพราะหมางใจหรือแคลงใจเป็นต้น, แหนงหน่าย ก็ว่า.

หวงแหน

หมายถึง[-แหนฺ] ก. หวงมาก เช่น หนังสือเล่มนี้หายาก เจ้าของหวงแหนเหลือเกิน.

แหน

หมายถึง[แหนฺ] ก. ใช้เข้าคู่กับคำอื่น ในคำว่า หวงแหน แห่แหน เฝ้าแหน.

แหน

หมายถึง[แหนฺ] (ถิ่น-อีสาน) น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Terminalia วงศ์ Combretaceae เช่น แหนนา (T. glaucifolia Craib).