ผลการค้นหา

สนม

หมายถึง[สะหฺนม] น. เจ้าจอมมารดาหรือเจ้าจอมอยู่งานซึ่งทรงพระเมตตายกย่องขึ้นเป็นชั้นสูง โดยได้รับพระราชทานหีบหมากทองคำลงยาราชาวดี เรียกว่า พระสนม. (ข. สฺนํ).

ยาประสะน้ำนม

หมายถึงน. ยาบำรุงแม่ลูกอ่อนให้มีน้ำนมมาก.

แหนม

หมายถึง[แหฺนม] น. อาหารอย่างหนึ่ง ทำด้วยหมู หมักให้เปรี้ยว.

ยอดพระถัน , พระจูจุกะ

หมายถึงหัวนม

พระนม

หมายถึง(ราชา) น. แม่นม.

ขนม

หมายถึง[ขะหฺนม] น. ของกินที่ไม่ใช่กับข้าว มักปรุงด้วยแป้งหรือข้าวกับกะทิหรือนํ้าตาล, ของหวาน, ทางเหนือเรียกว่า ข้าวหนม.

นม

หมายถึงน. ส่วนของร่างกาย อยู่บริเวณหน้าอก มี ๒ เต้า, ของผู้หญิงมีต่อมสำหรับผลิตน้ำนมเป็นอาหารสำหรับลูกอ่อน ส่วนของผู้ชายมีขนาดเล็กและไม่มีน้ำนม, นมของสัตว์บางชนิด เช่น ลิง ค่าง ก็มี ๒ เต้าเช่นเดียวกับคน ส่วนของสัตว์บางชนิด เช่น สุนัข วัว ควาย มีหลายเต้าเรียงอยู่ที่ท้องเป็น ๒ แถว; แม่นม, ราชาศัพท์ว่า พระนม; น้ำนม เช่น เลี้ยงลูกด้วยนม; ชื่อสิ่งที่เป็นเต้าเป็นปุ่มคล้ายนม เช่น นมทองหลาง นมจะเข้; เรียกสิ่งที่มีลักษณะเป็นปุยขาวห่อหุ้มต้นผักกระเฉดว่า นมผักกระเฉด, เรียกสิ่งที่มีลักษณะเป็นปุยขาวห้อยติดอยู่ตามข้อพังพวยว่า นมพังพวย.

สนิทสนม

หมายถึงก. ชอบพอ, คุ้นเคยกันดี, เช่น สองคนนี้สนิทสนมกันมาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก. ว. แนบเนียน เช่น เขาพูดเท็จได้อย่างสนิทสนม เขาชำระแผลให้คนเป็นโรคเรื้อนได้อย่างสนิทสนมโดยไม่รังเกียจ.

สอดแนม

หมายถึงก. ลอบเข้าไปสืบความ เช่น ส่งทหารไปสอดแนมข้าศึก.

แม่นม

หมายถึงน. หญิงที่ให้นมเด็กอื่นกินนมของตนแทนแม่, เรียกสั้น ๆ ว่า นม, (ราชา) พระนม.

หางนม

หมายถึงน. น้ำนมที่เอาครีมส่วนใหญ่ออกแล้ว.

อดนม

หมายถึงก. เลิกกินนมแม่ (ใช้แก่เด็กและลูกสัตว์), หย่านม ก็ว่า.