ค้นเจอ 207 รายการ

ฮ้อง

หมายถึงร้อง เปล่งเสียงดัง เรียก ฮ้อง อย่างว่า ฟังยินโกนโดกฮ้องฮิ่มไฮ่กินไฮ พุ้นเยอ บาศรีเสด็จออกโฮงคนเฝ้า เจืองก็จงใจแก้วโฉมงามง้อมม่วน ผู้ที่เหง้ากระหายฮ้อนคู่ไฟ (ฮุ่ง).

เสื่อง

หมายถึงซ่อนไว้

ถง

หมายถึงถุง

มีแฮง

หมายถึงสดชื่น,กระปรี้กระเปร่า

งวก

หมายถึงการหันหน้า

ฮ่อง

หมายถึงร่อง ทาง ทางน้ำไหล เรียก ฮ่องน้ำ อย่างว่า ตามใจน้ำชิไหลไปตามฮ่อง บ่ห่อนไหลล่องขึ้นเมือฟ้ายอดดอย (ผญา).

หิ่งเมือง

หมายถึงเจ้าเมือง อย่างว่า ประกอบผู้เจ้ายี่ยินสงวน ปุนแควางหิ่งเมืองกินแล้ว เทพีฟ้าชวนเจืองเอาแพ่ง เจ็ดอู่แก้วธรรม์ต้นลูกแกว (ฮุ่ง).

แปง

หมายถึงซ่อม

โฮ่ฮ้อง

หมายถึงโห่ร้อง อย่างว่า เสียงโฮ่ฮ้องคือฟ้าลั่นเนือง (สังข์).

โห่ง

หมายถึงขัง, ท่วมขัง, น้ำฝนที่ตกลงมาแล้วขังอยู่

ดาง

หมายถึงตาข่ายที่สานด้วยปอ ป่าน เรียก ดาง เช่น ดางแห ดางหวิง ดางมอง หรือสิ่งที่มีลักษณะเหมือนตาข่ายเรียก ดาง เช่น รวงผึ้งเรียก ดางเผิ้ง อย่างว่า ให้ค่อยทำเพียรสร้างเสมอแตนสร้างช่อ ให้ค่อยติดต่อไว้เสมอเผิ้งต่อดาง (อิน).

ฮ้าง

หมายถึงทอดทิ้ง จากไป เมียที่ผัวทอดทิ้ง เรียก แม่ฮ้าง ผัวที่เมียทอดทิ้ง เรียก พ่อฮ้าง หนุ่มสาวที่รักกันแล้วทอดทิ้งกันไป เรียก ฮ้างชู้ บ้านที่คนทอดทิ้ง เรียก บ้านฮ้าง เรือนที่ไม่มีคนอยู่อาศัย เรียก เฮือนฮ้าง วัดที่ไม่มีพระสงฆ์อยู่ เรียก วัดฮ้าง อย่างว่า ญิงชายฮู้เฮียงกลการย่อยโชค ส่ำฮ้างฮามหม้ายหมู่สะเทิน (สังข์) คันหากมีผัวแล้วบ่กลัวใผอย่าฟ้าวว่า บาดห่าเป็นฮ้างหม้ายชิมาโอ้ใส่เขา (ผญา).

 ภาษาอีสาน จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ