ตัวกรองผลการค้นหา
ผู้ไม่ประมาทพินิจอยู่ ย่อมถึงสุขอันไพบูลย์
วันและคืนย่อมผ่านไป
คนมีห่วงกังวล ย่อมวุ่นวายอยู่
พึงนำสมบัติออกด้วยการให้, วัตถุที่ให้แล้วย่อมเป็นอันนำออกดีแล้ว, วัตถุที่ให้แล้วย่อมมีผลเป็นสุข, ส่วนวัตถุที่ยังไม่ได้ให้ก็ไม่เป็นอย่างนั้น
ผู้เจริญเมตตาดีแล้ว หลับและตื่นย่อมเป็นสุข
กรรมไม่ดี ย่อมเผาผลาญในภายหลัง
กรรมย่อมจำแนกสัตว์ คือ ให้ทราม และประณีต
ทำบาปเอง ย่อมเศร้าหมองเอง
ผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก
ผู้ให้ ย่อมเป็นที่รัก
ให้ของดี ย่อมได้ของดี
ผู้มีปัญญาย่อมไม่ขอเลย