ผลการค้นหา

ขยะแขยง

หมายถึง[ขะหฺยะขะแหฺยง] ก. เกลียดเมื่อได้เห็นหรือถูกต้องสิ่งที่สกปรก น่ารังเกียจ หรือน่าเกลียดน่ากลัว หรือเมื่อนึกถึงสิ่งนั้น, แขยง ก็ว่า.

วิรูป

หมายถึงว. น่าเกลียด, พิการ, ไม่น่าดู. (ป., ส.).

เสี้ยมเขาควายให้ชนกัน

หมายถึง(สำ) ก. ยุยงให้โกรธ เกลียด หรือวิวาทกัน.

ฤดียา,ฤติยา

หมายถึง[รึ-] ก. เกลียด, รังเกียจ, ดูถูก. (ส.).

รังเกียจ

หมายถึงก. เกลียดเพราะรู้สึกขยะแขยงหรือไม่ชอบใจเป็นต้น.

จงเกลียดจงชัง

หมายถึงก. ผูกใจเกลียดชังอย่างยิ่ง.

สยดแสยง

หมายถึงก. สยดโดยมีอาการขยะแขยงทั้งเกลียดทั้งกลัวตามมาด้วย.

แสยะ

หมายถึง[สะแหฺยะ] ก. อาการของปากที่แบะออก แสดงให้รู้ว่า เกลียด เกลียดกลัว เยาะเย้ย หรือ ดูแคลน.

เต็มประดา

หมายถึงว. เต็มทน, เต็มที, เช่น โกรธเต็มประดา เกลียดเต็มประดา.

ขี้หน้า

หมายถึงน. หน้า (ใช้ในความหมั่นไส้ รังเกียจ หรือ ดูหมิ่น) เช่น เกลียดขี้หน้า ขายขี้หน้า.

ยิ้ม

หมายถึงก. แสดงให้ปรากฏว่าชอบใจ เยาะเย้ย หรือเกลียดชัง เป็นต้น ด้วยริมฝีปากและใบหน้า.

วิเทวษ

หมายถึง[-ทะเวด] น. ความเป็นข้าศึก, ความเกลียด, ความปองร้าย. (ส. วิเทฺวษ; ป. วิทฺเทส).