ผลการค้นหา

สุปรีย์

หมายถึงว. เป็นที่รักยิ่ง. (ส. สุ + ปฺรีย; ป. สุ + ปิย).

มัก

หมายถึงก. ชอบ, พอใจ, เช่น เลือกที่รักมักที่ชัง. ว. โดยมาก, ค่อนข้าง, เนือง ๆ, เช่น มักมีอันเป็นไปต่าง ๆ มักเป็นคนขี้ลืม.

หมาขี้ไม่มีใครยกหาง

หมายถึง(สำ) น. คนที่ชอบยกตัวเอง, คนโอ้อวด.

กุ๊ย

หมายถึงน. คนเลว, คนโซ. (จ. กุ๊ย ว่า ผี).

คอหยัก ๆ สักแต่ว่าคน

หมายถึง(สำ) น. คนที่ประพฤติตัวไม่สมศักดิ์ศรีของความเป็นคน.

คนร้าย

หมายถึงน. คนที่ไม่มีคุณธรรม; คนทำผิดอาญา, อาชญากร.

สุชน

หมายถึงน. คนดี, คนประพฤติดี. (ป., ส.).

ต้นบท

หมายถึงน. คนบอกบทให้คนรำรู้ว่าจะรำอย่างไร หรือให้คนร้องรู้ว่าจะร้องอย่างไร.

หมาหัวเน่า

หมายถึง(สำ) น. คนซึ่งเป็นที่รังเกียจของคนอื่นจนไม่สามารถเข้ากับใครได้, คนที่ไม่มีใครรักหรือคบหา.

ส่วนเกิน

หมายถึงน. ส่วนที่นอกเหนือไปจากที่กำหนด เช่น ได้รับบัตรเชิญไปงาน ๒ คน แต่ไป ๓ คน คนที่ ๓ เป็นส่วนเกิน.

เอกบุคคล,เอกบุรุษ

หมายถึง[เอกกะบุกคน, เอกะบุกคน, เอกกะบุหฺรุด, เอกบุหฺรุด] น. คนเยี่ยมยอด, คนประเสริฐ.

สุคนธ-

หมายถึง[สุคนทะ-] น. กลิ่นหอม; เครื่องหอม, ราชาศัพท์ใช้ว่า เครื่องพระสุคนธ์. (ป., ส.).